Building up marine biodiversity loss: Artificial substrates hold lower number and abundance of low occupancy benthic and sessile species

اسپارو اقیانوس جایگزین زیره های طبیعی با جایگزین های مصنوعی است. ما فرض کردیم که پس از غوطه ور شدن، اشغال بالا، گونه های تحرک بالا سلول های زیر کشت مصنوعی را سریعتر از اشغال کم، گونه های تحرک کم، تنوع زیستی تنزل می کنند که با گذشت زمان به آرامی از بین می روند. با استفاده از سرشماری دیداری بصری از 10 گونه مصنوعی و زیر ساخت های مجاور طبیعی آن، ما برای تکامل و زمانبندی این واگرایی آزمایش کردیم. اعطای گونه به یکی از سه طبقه و یکی از سه دسته تحرک، ما دریافتیم که زیر ساخت های مصنوعی عملکرد موتوری بالا و گونه های پرطرفدار را افزایش داده و در نتیجه عملکرد گونه های کم زندگی را با تحرک متوسط ​​و پایین کاهش می دهد. این اختلاف در تنوع زیستی در طول دوره 50 ساله زیر آب زیرزمینی مصنوعی مورد بررسی قرار نگرفته است. نتایج ما نشان می دهد که تکثیر زیر ساخت های مصنوعی باعث ایجاد زیان های زیستی می شود که به دلیل کمترین گونه های دریایی و دریایی که باعث بروز تنوع زیستی دریایی ساحلی می شوند، ایجاد می شود.