کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
2727133 1566486 2016 9 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Differentiating Exercise-Induced Cardiac Adaptations From Cardiac Pathology: The “Grey Zone” of Clinical Uncertainty
ترجمه فارسی عنوان
تمایز سازگاری قلبی ناشی از ورزش از آسیب شناسی قلب: منطقه "خاکستری" عدم قطعیت بالینی
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی کاردیولوژی و پزشکی قلب و عروق
چکیده انگلیسی

Exercise-induced cardiac remodelling (EICR) refers to the cardiac structural and functional adaptations that occur in response to the hemodynamic stress of strenuous exercise. Differentiating physiological cardiac hypertrophy as a result of EICR from structural cardiac pathology may be challenging in clinical practice because of the phenotypic crossover between extreme forms of the “hearts of athletes” and mild forms of cardiomyopathy. This structural phenotypic overlap equates to a grey zone of clinical uncertainty. Specifically, asymptomatic athletes presenting with extreme left ventricular (LV) dilatation, LV wall thickening, or right ventricular (RV) dilatation require a systematic and integrative diagnostic approach to achieve accurate clinical differentiation. The combination of a careful clinical history and examination, appropriately used multimodality cardiac imaging, functional exercise testing, ambulatory rhythm monitoring, and occasional detraining typically provides the necessary data for diagnostic purposes and sports participation recommendations. Further clinical distinction of the hearts of athletes from cardiac pathology may emerge from future clinical and translational research efforts establishing exercise-related biomarker profiles and mechanisms underlying EICR adaptations.

RésuméLe remodelage cardiaque induit par l’exercice (RCIE) fait référence aux adaptations cardiaques structurelles et fonctionnelles qui se produisent en réponse au stress hémodynamique de l’exercice vigoureux. La différenciation de l’hypertrophie cardiaque physiologique à la suite du RCIE de la pathologie cardiaque structurelle peut être difficile dans la pratique clinique à cause du mélange phénotypique entre les formes extrêmes de « cœurs d’athlètes » et les formes légères de cardiomyopathie. Ce chevauchement phénotypique structurel équivaut à une zone grise d’incertitude clinique. Particulièrement, les athlètes asymptomatiques qui présentent une dilatation extrême du ventricule gauche (VG), un épaississement de la paroi du VG ou une dilatation du ventricule droit (VD) nécessitent une approche diagnostique systématique et intégrée pour parvenir à une différenciation clinique précise. La combinaison de l’anamnèse et de l’examen clinique minutieux, de l’imagerie cardiaque multimodalité utilisée de manière appropriée, de l’épreuve fonctionnelle à l’effort, de la surveillance ambulatoire du rythme cardiaque et du désentraînement occasionnel fournit habituellement les données nécessaires aux fins de diagnostic et les recommandations en matière d’activité physique. Une distinction clinique plus poussée entre les cœurs d’athlètes et la pathologie cardiaque peut ressortir des futurs efforts en recherche clinique et translationnelle établissant les profils et les mécanismes des biomarqueurs associés à l’exercice qui sous-tendent les adaptations du RCIE.

ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Canadian Journal of Cardiology - Volume 32, Issue 4, April 2016, Pages 429–437
نویسندگان
, ,