Circum-crater variability of deposits from discrete, laterally and vertically migrating volcanic explosions: Experimental evidence and field implications

تنوع محدوده در مرتب سازی، ضخامت، گرانولومتری و جزء از رسوبات حلقه ترافا می تواند منجر به عدم ثبات در جت فوران و تعامل با دهانه محدود شود. ناپایداری جت به انگشتان ذرات غلظت ذرات بالا منجر می شود که رسوبات را از دورانی که به عنوان اشعه هایشان نامرئی هستند، تشکیل می دهند. دو نوع مهم از رسوبات پرتو در آزمایشهای انفجاری زیر توصیف شده اند: (1) رسوبات پرتو متقارن با یک پدیده اژکتیو محوری که از جت های فوران کننده عمودی هدایت می شود و (2) مناطق اشعه هایی که از بخش های دهانه گسترش می یابند دامن عضله پروگزیمال نامتقارن، که از جت های شیب دار ناشی می شود. تغییرات در هر گروه نیز با تغییرات عمق انفجار نسبت به انرژی انفجار همراه است. اگرچه مورفولوژی سطحی اشعه ها به علت انباشته شدن انفجارهای متعدد، احتمالا در حلقه های طبیعی ترافا از دست رفته است، انتظار می رود که رسوبات پرتو در بخش های مختلف به عنوان لنزهای مواد نسبتا درشت و ضعیف مرتب در مقایسه با رسوبات اطراف حفظ شود. ذخایر نامتقارن جت های شیب دار پیش بینی می شود که به طور خاص مشخص باشند. انجمن های آزمایشی آزمایشی نشان می دهد که این رسوب ها به راحتی می توانند با قرار گرفتن در معرض کافی، از ناهمگونی های دیگر ناشی از تاثیر باد، فروپاشی لبه دهانه یا تاثیر توپوگرافی بر جریان های تراکم، مشخص شوند. این نتایج تجربی همچنین می تواند مورد استفاده قرار گیرد برای بحث در مورد رسوب از جت های شیب دار از دیگر سناریوهای انفجاری، مانند انفجار های ولکانایی و انفجار های هیدروترمال. رسوبات آزمایشی آزمایشی که در اینجا توضیح داده شده نشان می دهد که تفسیر کلاسیک از مناطق تمرکز غلظت در رسوبات حلقه ترافا باید دوباره ارزیابی شود.