Adjudicating pathological criminal incapacity within a climate of ultimate issue barriers: A comparative perspective

کارشناسان بهداشت روان به طور فزاینده ای توسط سیستم عدالت کیفری برای کمک به دادگاه ها در هنگام ارزیابی مسائلی که فراتر از دانش و / یا تجربه دادگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد، مورد استفاده قرار می گیرند. یک دامنه خاص که در آن کمک روانپزشکان و روانشناسان واجد شرایط ضروری است، جایی است که دفاع از آسیب جسمی جسمی باید ارزیابی شود. متخصصان بهداشت روانی که در طول محاکمات شهادت داده می شوند در جایی که دفاع از توانایی جسمی و جسمی آسیب پذیر مطرح می شود، شواهد ادعایی ارائه می دهد که یکی از استثنائات قانونی عدم پذیرش شواهد عقیده است. با این وجود، متخصصان بهداشت روان در ارائه شواهد و مدارک خود، ممنوع هستند از ابراز نظرات در مورد مسائل نهایی به اصطلاح؟ بر اساس آن تنها دادگاه ممکن است در نهایت بر آن حکومت کند. قانون دوم نیز در عمل به عنوان یک مسئله نهایی شناخته شده است. قاعده ای که چالش های چند گانه ای را در ارتباط با استفاده از دفاع از آسیب ناقص جرم جنایی ارائه می کند. در این مقاله، نویسنده، استفاده از قاعده موضوع نهایی را با اشاره به دفاع از آسیب ناقص جرائم جنایی که در قانون کیفری قانون آفریقای جنوبی عمل می کند، ارزیابی می کند. تجزیه و تحلیل تطبیقی ​​نیز با اشاره به قانون در ایالات متحده آمریکا و بویژه قانون فدرال 704 ارائه شده است. به این نتیجه می رسیم که قاعدۀ نهایی بدون ضرورت، شهادت ارائه شده توسط متخصصان بهداشت روان را محدود می کند، شواهد و مدارک. به این ترتیب، استدلال می شود که این قانون غیرممکن است، زیرا در اختیار تصمیم گیرندگان قرار می گیرد تا در مورد چگونگی پیوستن به چنین شواهدی، تصمیم گیری شود.