Practices and pitfalls of competitive resilience: Urban adaptation as real estate firms turn climate risk to competitive advantage

شهرهای ساحلی در سواحل شرقی ایالات متحده نقاط نوظهور افزایش جهانی سطح دریا و همچنین بازارهای املاک و مستغلات به طور فزاینده ای را جذب می کنند. در این زمینه، شرکت های فعال در املاک و مستغلات در استراتژی های مختلف برای مدیریت ریسک سیل فعالیت می کنند. این مقاله بر مبنای نظریات ائتلاف های رشد و تغییرات اقلیمی، شناسایی اشکال انعطاف پذیری است که یک رژیم مقاومتی رقابتی را به وجود می آورد. شرکتهای پرآشوب، انعطاف پذیری را به عنوان یک مزیت رقابتی که از طریق انطباق وابسته به خود و وابسته به شبکه به دست می آید، تضمین می کنند. همانطور که شرکت ها برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض خطر و حفاظت از دارایی های خود اقدام می کنند، انعطاف پذیری تقسیم بندی و رقابتی ناشی از افزایش خطر و توسعه نامناسب بیشتر است. در حالی که این ممکن است وعده کوتاه مدت را داشته باشد، این رویکرد موجب می شود تا روندهای بزرگتر در حوزه مدیریت نئولیبرال شهری، تهدید به تضعیف پتانسیل سازگاری منطقه ای در حال تغییر بیشتر شود. با این حال، با توجه به محدودیت منابع شهری، می تواند تبدیل به یک شکل مشترک و مضر برای انطباق شهری شود.