Phytoplankton and benthic algal response to ecosystem engineers and multiple stressors in the nearshore of Lake Huron

احیای جلبکهای بتنی مزاحم در دریاچه های بزرگ، با وجود تلاش های قابل توجه برای کاهش بار فسفر، علاقه ای تازه به کاوش رانندگان متنوع کیفیت آب های نزدیک به دریا را به دنبال دارد. جالب توجه است، شباهت وسیع در علل اساسی جلبک های بتنی در دریاچه های انتاریو، اری و میشیگان، در مقایسه با دریاچه هورون، جایی که بهره وری سیستم و فراوانی دیرسنید پایین تر است، به نظر می رسد. در حالی که کل فسفر پیش از غلظت کلروفیل اولیه (90-70 درصد از تغییرات) در ستون آب بود، ما تعدادی از الگوهای فضایی را که این رابطه را تشکیل می دهند (تا 28 درصد از تغییرات) شناسایی کردیم و این که پروتکل های آبریز، ، پیچیدگی ساحلی، و فاصله از ساحل. موزه های دیریسنید مهمترین پیش بینی کننده های پوشش جلبک های بنتونیک و زیست توده در مدل های ما بوده اند و بین 20 تا 52 درصد تغییرات را توضیح می دهند. الگوهای فضایی توضیح می دهد که 21-48 درصد از تغییرات در پوشش جلبک های بنتسی و زیست توده را توضیح می دهند و اهمیت ناهمگنی فضایی محل را در رشد جلبک های بتیز نشان می دهد. نتایج ما مطابق با فرضیه شانۀ ناصرخسرو است، در حالی که پوشش گیاهی و زیست توده بالاتری با تراکم و مایع زیست توده بالاتر است، اگرچه اثرات همبستگی با عمق دریاچه و تلفات زیست توده جلبک و گوسفند به علت اختلال فیزیکی نیز باید مورد توجه قرار گیرد. این نتایج، مشکلات مربوط به شناسایی رانندگان بالقوه کیفیت آب دریای دریایی را به عنوان فرآیندهای مختلف بارگذاری مواد مغذی، تغییرات در استفاده از اراضی حوضه و تغییر اکوسیستم در ارتباط با تهاجم دیریسنیدها که در اثر نسبی در طیف وسیعی از مقیاسهای فضایی متفاوت است، نشان می دهد.