Pain, aging and dementia: Towards a biopsychosocial model

دمانس یک بیماری پیشرفته است که با اختلال برگشت ناپذیر و از دست دادن توانایی های شناختی همراه است. حدود نیمی از افراد مسن مبتلا به زوال عقل درد را تجربه می کنند. در این مقاله پیشنهاد می کنیم که درد در افراد مسن دمانس به عنوان نتیجه نهایی تعامل از سه پدیده ناهمگن، درد، پیری و زوال عقل ایجاد شده و تحت تأثیر تعاملات مستقل، مادام العمر و فعلی قرار گیرد. عوامل بیوپسی کاذب. ما بررسی درد در افراد مبتلا به زوال عقل را با استفاده از هر دو گزارش خود و اقدامات مشاهده / رفتاری بررسی می کنیم. بعد از آن، ابعاد زیست شناختی، حساسیتی، روانی (شناختی و عاطفی) و ابعاد اجتماعی درد در زمینه زوال عقل بررسی می شود. داده های موجود نشان می دهد که دمانس آستانه درد یا تحمل را تحت تاثیر قرار نمی دهد. تا به امروز، تحقیقات کمی درباره ابعاد اجتماعی درد ناشی از زوال عقل وجود دارد. تغییرات در دامنه عاطفی در پاسخ به درد تجربی با شواهد حاکی از افزایش و کاهش ناخوشایند و پاسخ احساسی در افراد مبتلا به زوال عقل در مقایسه با کنترل سالم، مخالف است. از لحاظ بالینی، افسردگی، باروری قابل توجهی برای افراد سالمند مبتلا به زوال عقل و درد مزمن است. رابطه بین درد و سایر علائم عصبی - روانپزشکی بحث برانگیز است و شواهد کافی وجود ندارد که بر اساس نتیجه گیری باشد. برخی از مهمترین تغییرات مرتبط با زوال ممکن است در حوزه شناختی رخ دهد، از جمله اختلالات حافظه معناشناختی و اپیزودیک درد، عملکرد اجرایی و پیش بینی درد. تغییرات در فعال سازی مغز و ارتباطات از بسیاری از این نتیجه گیری ها پشتیبانی می کند. علیرغم محدودیت های روش شناختی، ما نتیجه می گیریم که داده های اولیه مقدماتی برای حمایت از یک چارچوب بیوسیکوسیوسیتی درد و زوال عقل وجود دارد. دستورالعمل های آینده پژوهی، به ویژه نیاز به ابزارهای ارزیابی بهبود یافته، برجسته شده است.