دانلود مقالات ISI درباره فیبروز ریوی ایدیوپاتیک + ترجمه فارسی

فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (انگلیسی: Idiopathic pulmonary fibrosis) شایع‌ترین نوع فیبروز ریه را تشکیل می‌دهد. این بیماری مزمن و کشنده با پیشرفت تدریجی بافت فیبروز در ریه و کاهش توان تبادل اکسیژن ریه مشخص می‌شود. ایدیوپاتیک به معنی ناشناخته بودن علت آغاز بیماری است. فیبروز ریوی ایدیوپاتیک (IPF) بیماری است که در آن ریه ها زخم می شود و تنفس فرد به طرز فزاینده ای دچار مشکل می شود. کاملا مشخص نیست که چه چیزی باعث این بیماری می شود. اما معمولا افراد حدودا ۷۰ الی ۷۵ ساله به این بیماری مبتلا می شوند و به ندرت نیز بیماران مبتلا به آن زیر ۵۰ سال هستند. چند درمان نیز برای آن وجود دارد که می تواند به کاهش میزان علائم آن کمک کند. اما در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند روند زخم را متوقف کرده و یا اثر آن را معکوس کند. فیبروز ریوی ایدیوپاتیک یک بیماری جدی است که در آن آلوئولها (کیسه های کوچک هوای ریه ها) و بافت ریه پشت کیسه های هوا آسیب دیده و جراحت برداشته است. فیبروز ریه زمانی رخ می دهد که بافت های ریه آسیب دیده و دچار جراحت می شوند. این بافت سفت و ضخیم عملکرد صحیح ریه را مشکل می سازد. هر چه فیبروز ریه تشدید شود، تنگی نفس نیز پیشرفت می کند. فیبروز ریه به معنی تشکیل بافت فیبروز (بافت همبند) در ریه است که علاوه بر ایجاد مشکل تنفس، انجام دادن حرکات ورزشی نیز دشوار می شود. این ناراحتی همچنین باعث سرفه های خشک و مزمن می شود. عوامل بروز این بیماری متعدد است ازجمله التهاب مزمن که شایع ترین علت است. دلیل آن می تواند عفونت یا آرتریت روماتوئید باشد که سیستم ایمنی به جای حمله کردن به میکروب ها، به بافت های سالم ریه حمله ور می شود. قرار گرفتن در معرض اشعه و برخی آلاینده های محیطی نیز می تواند باعث بروز این مشکل شود. مصرف برخی از داروها نیز می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشد.