دانلود مقالات ISI درباره فیبروز ریه + ترجمه فارسی

فیبروز ریه (Pulmonary fibrosis) به معنی تشکیل بافت فیبروز (بافت همبند) در ریه است. فیبروز ریوی وضعیتی است که توسط سلول ھای ذفاعی ایجاد می شود. این سلول ھا در حالت طبیعی دفاع از بدن را در برابر عفونتھای خارجی به عھده دارند ولی فیبروز ریوی ھمین سلولھا التھاب، آسیب بافتی و التیام حاصل از آن را ایجاد می کنند. حاصل این التیام(نسج جوشگاھی) در عضو دیگر مثلا پوست اثر مثبت خوبی دارد ولی در ریه این گونه التیام مانع انجام عملکرد ریه برای جذب اکسیژن و دفع گاز کربنیک می شود. چه کسانی مبتلا به این بیماری می شوند؟ به نظر می رسد که فیبروز ریوی در حال افزایش است. ھر چند که دلیلش مشخص نیست. این بیماری می تواند در ھر سنی فرد را گرفتار کند ولی رایج ترین سن ابتلا به بیماری در دھه پنجم است. زن و مرد به یک نسبت به آن گرفتار می شوند. اگر چه علت این بیماری روشن نیست ولی در ھر حال این یک عارضه عفونی نیز نمی باشد که از یک فرد به فرد دیگری سرایت کند و ھمچنین این عارضه شکلی از سرطان ھم نیست. برخورد با بعضی گرد و غبارھای شغلی(مثلا آزبست و یا ذرات فلزات سنگین) می تواند بیماری مشابھی را ایجاد کند. اکثر مبتلایان به این بیماری سیگاری بوده و یا در حال حاضر سیگار مصرف می کنند، اگر چه در بیشتر بیماران علت بیماری مشخص نیست. علایم بیماری شایع ترین علامت بیماری نفس تنگی است که مخصوصا در حین فعالیت مثل بالا رفتن از بلندی یا پله رخ می دھد. از آنجایی که بیماری در حدود دھه پنجم اتفاق می افتد بیماران غالبا این علامت را به بالا رفتن سن نسبت می دھند. توجه به این نکته اھمیت دارد که علت ایجاد تنگی نفس باید بررسی شود و نباید آن را به بالا رفتن سن ارتباط داد زیرا اگر این حالت معالجه نشود، اغلب بدتر شده و منجر به تنگی پیشرونده و ھمیشگی می گردد. از علائم دیگر این بیماری که کمتر شایع می باشدسرفه خشک است و در برخی افراد نیز تغییراتی در انگشتان و ناخن ھای پا دیده می شود. گاھی اوقات اولین مشخصه فیبروز ریوی، تغییراتی است که در عکس قفسه سینه که به دلیل دیگری انجام می گیرد دیده می شود. تظاهرات بالینی کوتاهی تنفس، سرفه مزمن، تنگی نفس، خستگی، بی اشتهایی و کاهش وزن، کاهش توان تأمین اکسیژن بدن، تغییرات کدورتی در عکس رادیوگرافی و تغییرات عملکرد در تست‌های ریوی. سی‌تی اسکن ریه با تفکیک بالا (high-resolution CT) بخوبی فیبروز را نشان می‌دهد. تشخیص قطعی با نمونه برداری (بیوپسی) ریه انجام می‌شود. درمان آسیب بافتی که در فیبروز ریه ایجاد می شود قابل برگشت نیست و درمان های رایج برای جلوگیری از پیشرفت بیماری اثرگذار هستند. اگرچه برخی درمان ها می توانند به طور موقت علائم را بهبود بخشد یا پیشرفت بیماری را آهسته کند. سایر درمان ها کیفیت زندگی را بهبود می دهند. داروها به بسیاری از بیماران فیبروز ریه ابتدا داروهای کورتونی (پردنیزولون) داده می شود، گاهی در ترکیب با سایر داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، از جمله متوترکسات یا سیکلوسپورین نیز داده می شود. افزودن استیل سیستئین که از مشتقات طبیعی اسید آمینه است، به پردنیزون می تواند بیماری را در برخی افراد کاهش دهد. اثربخشی مناسب هیچ یک از این ترکیبات پس از مدت زیاد هنوز تأیید نشده است.