دانلود مقالات ISI درباره سرطان غیر سلول کوچک ریه + ترجمه فارسی

سرطان غیر سلول کوچک ریه (Non-small cell lung cancer): دو نوع سرطان ریه وجود دارد، یکی نوع سلول کوچک و دیگری نوع غیر سلول کوچک. سرطان ریوی غیر سلول کوچک فرم کمتر تهاجمی است. سرطان ریوی غیر سلول کوچک به ۳ نوع تقسیم می شود ( بر اساس سلول هایی که درگیر می شود). این موارد شامل کارسینوم سلول سنگفرشی، کارسینوم سلول بزرگ، و آدنوکارسینوم می باشد. سرطان (کارسینوم) سلول سنگفرشی سرطانی است که در سلول‌های سنگفرشی آغاز به رشد می‌کند. این سلول‌ها، کوچک،‌ نازک و مسطح‌اند و به فلس‌های ماهی شباهت دارند. به این سرطان، کارسینوم اپیدرمویید (epidermoid) نیز گفته می‌شود. سرطان‌ (کارسینوم) سلول بزرگ‌ سرطانی است که در چندین نوع از سلول‌های بزرگ شروع به رشد می‌کند. آدنوکارسینوم (Adenocarcinoma)‌ سرطانی است که در سلول‌های پوشاننده آلوئولی که موادی نظیر مخاط را تولید می‌کنند رشد می‌کند. انواع دیگر سرطان ریه سلول غیرکوچک که کم‌تر رایج هستند شامل: ‌ پلئومورفیک (pleomorphic)، ‌تومور کارسینوئید،‌ کارسینوم غده بزاقی و کارسینوم غیردسته‌بندی شده هستند. استعمال دخانیات علت اصلی برای ایجاد سرطان ریوی غیر سلول کوچک است. بیشتر افراد در زمان تشخیص سرطان ریه، بالای ۶۵ سال سن دارند. سایر عوامل خطر برای سرطان ریه ممکن است شامل مواجهه با آزبست، رادون، تماس با مواد شیمیایی و گازها و اشعه باشد. درمان های آن شامل جراحی برداشت تومور، شیمی درمانی، اشعه درمانی و انواعی از رویکردهای جدید تر می باشد. شانس بهبود سرطان ریوی غیر سلول کوچک به عوامل مختلفی بستگی دارد شامل مرحله ی سرطان و وضعیت کلی سلامتی بیمار. تقریبا نیمی از افرادی که در مراحل اولیه با تشخیص سرطان ریوی غیر سلول کوچک مواجه می شوند، پس از تشخیص ۵ سال زنده می مانند. اگر سرطان پخش شود، وضعیت بدتر می شود. سرطان ریه ممکن است در ابتدا با سرفه مداوم، اختلال تنفسی و درد قفسه سینه مشخص شود که برطرف نمی شود، سرفه خونی، و کاهش اشتها، کاهش وزن غیر قابل توجیه، خشونت صدا و یا ویز و خستگی. اگر سرطان ریه به سایر بخش های بدن هم پخش شود ممکن است زردی پوست و چشم، درد استخوان، تشکیل توده هایی زیر پوست، ضعف و یا بی حسی، سردرد و گیجی و تشنج ایجاد شود. روش‌های مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک وجود دارد. بعضی از این روش‌ها استاندارد هستند (درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند) و تعدادی از این روش‌ها در حال حاضر در کارآزمایی‌های بالینی مورد بررسی قرار دارند. پژوهش بالینی درمانی نوعی مطالعه تحقیقاتی است که برای کمک به پیشرفت درمان‌های موجود یا به‌دست آوردن اطلاعاتی در مورد شیوه‌های درمانی جدید سرطان به‌کار گرفته می‌شود. در صورتی‌که کارآزمایی‌های بالینی نشان دهند که روش درمانی جدید بهتر از روش استاندارد است این روش جدید به‌عنوان یک روش استاندارد در نظر گرفته می‌شود. شاید بیماران بخواهند در کارآزمایی بالینی شرکت کنند. باید دانست که بعضی از پژوهش‌های بالینی فقط بیمارانی را می‌پذیرند که درمان را هنوز شروع نکرده‌اند.