دانلود مقالات ISI درباره مدیریت راه هوایی + ترجمه فارسی

مدیریت راه هوایی (Airway management) به کارهایی گفته می‌شود که برای پیشگیری از بسته شدن (انسداد) راه‌های هوایی انسان انجام می‌شود. با انجام این کارها راه هوایی ریه ها برای جریان هوای اتمسفر به داخل ریه‌ها و انجام عمل تنفس بازمی‌ماند. بازکردن راه هوایی با برطرف کردن انسداد راه هوایی(خفگی) ناشی از افتادن زبان روی ورودی جریان هوا، تمیز کردن راه‌های هوایی، برداشتن اجسام خارجی یا مواد دیگر موجود در بدن مانند خون و محتویات معده (آسپیراسیون) که در راه‌های هوایی انسداد ایجاد می‌کنند، انجام می‌شود. مدیریت راههای هوایی به طور معمول شامل پاکسازی راه هوایی، حفظ راه هوایی و برقراری اکسیژن رسانی مناسب می باشد. ناتوانی در حفظ راه هوایی در فردی که درجاتی از کاهش سطح هوشیاری دارد به مرگ منجر می شود. در اداره بیماران ترومایی بخصوص اگر ضربه به سر اتفاق افتاده باشد و یا مصدوم بیهوش باشد اولین گام ارزیابی تنفس مصدوم است. بنابراین راه هوایی هر مصدومی که هوشیار، بیدار و قادر به صحبت کردن باشد درارزیابی اولیه قابل قبول است. در غیر اینصورت اولین اولویت به برقراری راه هوایی بازاختصاص می‌یابد. اداره راه هوایی دو گونه است: ابتدایی و پیشرفته. تکنیکهای لازم در روش ابتدایی قابل اجرا توسط همه افراد عادی است و نیازی به تخصص یا وسیله کمکی پزشکی نیست. در روش پیشرفته فرد باید آموزش ویژه دیده باشد و بتواند وسایل لازم برای اجرای عملیات را به کار برد. روش پیشرفته اداره راه هوایی، با توجه به تهاجمی بودن روش کار، به دو نوع دسته‌بندی می‌شود: تکنیک بالای حنجره ای (مانند کاربرد ایروی‌های دهانی-حلقی و بینی-حلقی) و تکنیکهای درون حنجره‌ای (مانند لوله گذاری داخل نای و استفاده از روشهای جراحی). اداره کردن راه هوایی اولین قدم در عملیات احیای قلبی-تنفسی، بیهوشی، اورژانس پزشکی، مراقبتهای ویژه پزشکی و کمکهای اولیه است. در کاربرد الفبایی عملیات احیای قلبی تنفسی ABC، حرف A به این مرحله اختصاص دارد. یکی از حوادثی که در آن بطور شایع انسداد راه هوایی رخ می‌دهد زلزله است. در هنگام وقوع زلزله هر چه مدت زمان گرفتاری در زیر آوار طولانی‌تر باشد خطر آسیب راه هوایی به دلیل تنفس گرد و غبار و اختلال در تبادلات گازی، با کاهش اکسیژن محیطی، تماس با گازهای مضر و محدودیت حرکت قفسه سینه بالا می رود. فرض بر این است که قربانیانی که صحبت می کنند اکسیژن رسانی خوبی دارند و دارای راه هوایی سالم و تهویه کامل هستند؛ اما در مورد مصدومینی که به مدت طولانی در زیر آوار مانده اند، این قاعده صادق نیست. آسیب قفسه سینه معمولا در قربانیان زلزله دیده میشود.