دانلود مقالات ISI درباره کمک های اولیه + ترجمه فارسی

کمک های اولیه (به انگلیسی: Primary care) عبارت است از کاربرد ماهرانه اصول پذیرفته شده درمانی به هنگام وقوع یک سانحه یا بدحال شدن ناگهانی با استفاده از امکانات و وسایل که در ان زمان در دسترس وجود دارد. مجموعه اقدامات و مراقبت‌های فوری و آنی است که بلافاصله پس از وقوع حادثه بر روی شخص مصدوم تا رسیدن پزشک، نیروهای امدادی و رساندن به مراکز درمانی توسط یک شخص آموزش دیده صورت می‌گیرد. اقداماتی که بلافاصله پس از بروز حادثه صورت می گیرد سبب کاهش چشمگیر مرگ ومیر یا کم کردن دردو رنج و یا پیشگیری از صدمات و عوارض بعدی برای مصدوم پیش از رسیدن پزشک یا انتقال وی به بیمارستان می شود. اهداف کمک های اولیه: نجات جان مصدومین و خارج کردن انها از محل حادثه،جلوگیری از وخیم شدن حال مصدومین،زنده نگه داشتن مصدومین و کمک به بهبودی حال انها تا رسیدن به مرکز درمانی،جلوگیری از ارئه خدمات پزشکی از طرف افراد غیرورزیده و غیره مسئول به مصدومین خصوصیات امدادگر: شخص کمک دهنده نیازی به داشتن اطلاعات پزشکی یا پرستاری ندارد. همه افراد می‌توانند با آموختن اصول کمکهای اولیه و انجام کمک صحیح و به موقع، چه بسا باعث جلوگیری از مرگ حتمی مصدومین و یا ازدیاد و شدت یافتن عوارض مختلف گردند. امدادگر باید سرعت عمل داشته و در هر حادثه به سرعت از وضع بیمار و نوع حادثه اطلاعاتی کسب نموده و اقدام به نجات بیمار نماید،در هر حادثه خونسردی خود را حفظ نموده و با آرامش دست بکار شود،به روحیه بیمار توجه نموده و سخنانش تسلی‌بخش بوده و رفتارش اطمینان بخش و توام با دلسوزی می‌باشد،در کارش وارد بوده و با اصول کمکهای اولیه آشنا باشد و بداند که در هر حادثه به چه نحو باید عمل کند. وظایف یک امدادگر: ۱ـ حفاظت از سلامتی خود و همراهان۲ـ با سرعت و همراه با آرامش صحنه حادثه را تحت نظر بگیرد. ۳ـ مراقب خطراتی که متوجه خودش است باشد. ۴ـ هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهد. ۵ـ برخورد مناسب با مصدوم و حادثه۶ـ معاینه مصدوم۷ـ انتقال صحیح مصدوم. بررسی علائم حیاتی بدن در کمک های اولیه: اختلال در وضع طبیعی بدن با تغییر در علائم حیاتی مشخص می شود. 1ـ ضربان قلب: گردش خون در یک مدار بسته است. خون مرتباً وارد قلب شده و از آن خارج می شود و دوباره به آن باز می گردد. در زمان انقباض خون از قلب خارج می شود و درزمان انبساط واستراحت به آن باز می گردد. این مرحله هماهنگ صورت می گیرد و مجموع زمان یک انقباض و انبساط را ضربان قلب گویند. در نوزادان 140 تا ۱۵۰ بار در دقیقهعصبپارسمپاتیک موجب کاهش سرعت در طفولیت120 بار در دقیقهضربان قلب وعصب سمپاتیک باعث در بلوغ70- 75 بار در دقیقهسرعت و شدت ضربان قلب می شوند در پیری80- 85 بار در دقیقه 2ـ نبض: هنگامی که خون از قلب وارد سرخرگ آئورت (بزرگترین سرخرگ بدن)می شود دیواره سرخرگ در مقابل فشار زیاد خون بازشده ودوباره به حالت اول بر می گردد واین عمل تنگ و گشادشدن جدا سرخرگ مانند موجی در طول سرخرگ حرکت می کند و نبض را پدید می آورد. تعداد نبض در دقیقه با تعداد ضربان قلب یکسان است. نبض طبیعی: دارای فشار معتدل و فاصله های یکسان و یکنواخت برای گرفتن نبض بیمار باید در حال استراحت باشد. 3ـ فشار خون: فشاری که در هر انقباض عضله قلب در اثر برخورد خون به دیواره سرخرگ وارد می شود. برای اندازه گیری (BP ) باید در حال آرامش و استراحت به صورت خوابیده یا تشنه باشد. 4ـ درجه حرارت بدن: تغییرات دما در بدن در اثر واکنشهای متابولیکی بدن حرارت بطور مداوم و متناسب در بدن ایجاد و از بین می رود. اگر میزان حرارت ایجاد شده با مقررات حرارت از دست رفته برابر باشد تعادل حرارتی برقرار است. درجه حرارت طبیعی ۸/۳۶ تا ۵/۳۷ درجه سانتیگراد ۹۷ تا ۹۹ درجه فارنهایت است. گرفتن درجه حرارت از راه دهان: افراد بیهوش ـ بیماران روانی ـ بیماران مبتلا به تنگی نفس لوزـ اعمال جراحی فک و زخم در دهان نباید گرفته شود. 5ـ تنفس: مبادله قوانین حبابچه های ریوی و محیط خارج بوسیله حرکات منظم قفسه سینه، دارای ۲ مرحله دم و بازدم می باشد. تعداد تنفس ۲۰ ـ ۱۲ می باشد و در کودکان ۴۰ ـ ۲۴ می باشد. تنفس عمیق یا سطحی؟صدادار است یا نه؟با زحمت و تقلا؟تعداد تنفس زیاد یا کم؟شوک: حالتی است که در آن فرایند حیاتی تبادل گازها و مواد بین خون و بافت مختل می شود و یک وضعیت کشنده است. یا کم شدن فعالیتهای حیاتی بدن را در اثر عوامل و حوادث گوناگون را شوک گویند. در حالت شوک بدن به دلیل کاهش خون یا دیگر مایعات بدن ضعیف می شود.