دانلود مقالات ISI درباره مینای دندان + ترجمه فارسی

مینای دندان (Enamel) سخت ترین ماده معدنی موجود در بدن انسان است. این ماده سطح خارجی هر دندان را پوشش داده و بخشی است که بیشتر از همه در دهان دیده می شود. این قسمت دندان از مواد معدنی ساخته شده که عمده این مواد هیدروکسی آپاتیت است. رنگ مینا می تواند از زرد روشن تا سفید مایل به خاکستری باشد. به خاطر اینکه مینای دندان حالت نیمه شفاف دارد، فقط بخشی از رنگ دندان به آن مربوط می شود. مینا نقش بسیار با اهمیت در حفاظت از دندان ها در برابر پوسیدگی دارد، بنابراین مهم است که همه فعالیت های لازم برای حفظ مینای دندان در برابر فرسایش انجام شود. در حقیقت مینای دندان یک پوشش قوی است که لایه های داخلی دندان شما را از تاثیرات اسیدی و پلاک های دهان محافظت می کند. این ماده همچنین از لایه های داخلی حساس دندان در برابر غذاها و نوشیدنی های بسیار گرم یا بسیار سرد حفاظت می کند و در صورت نازک شدن شما به حساسیت دندان مبتلا می گردید. اگر این ماده از بین برود، بدن شما توانایی جایگزین کردن آن را نخواهد داشت. بر خلاف سایر اجزای بدن همچون استخوان ها، مینای دندان دارای سلول های زنده نیست و به همین خاطر امکان ترمیم و باسازی مجدد آن توسط بدن وجود ندارد. ۹۶٪ از مینا را مواد معدنی و ۴٪ باقی‌مانده را آب و مواد آلی تشکیل می دهند. این ماده، غنی ترین عضو بدن از نظر کلسیم است و ۹۵٪ آن ترکیبات کلسیم است. ۵۱٪ این بافت را مواد آلی و بقیه را آب تشکیل می دهد. مینا تمام سطوح خارجی هر دندان را می پوشاند و باعث حفاظت از آن می شود. هنگامی که مینای دندان دچار فرسایش می شود، امکان ایجاد پوسیدگی و از بین رفتن دندان افزایش پیدا می کند. زمانی که پوسیدگی دندان به مینای سخت دندان نفوذ کند، می تواند به باقیمانده بدنه دندان نیز وارد شود. پوسیدگی های کوچک ممکن است در ابتدا مشکل جدی به نظر نرسند. اما با گسترش پوسیدگی و نفوذ آن به دندان، می تواند بر فیبرهای عصبی بسیار کوچک دندان اثر گذاشته و باعث ایجاد آبسه یا عفونت به شدت دردناک برای فرد شود. مینا از شبکۀ معدنی بسیار متراکم کریستالی و از جنس هیدروکسی آپاتیت کلسیم ساخته شده است، مینا سخت ترین مادۀ موجود در بدن است. در عوض، در صورت آسیب دیدن، توانایی تولید مجددش کاهش می‌یابد. و این در حالی است که مینا با گذشت زمان فرسوده می‌شود و تحلیل می‌رود، این از دست دادن املاح است که باعث پوسیدگی بیشتر و جراحت های دیگری می‌شود. در واقع، هرگونه کاهش کیفیت مینا، حملۀ باکتری ها را آسان می‌سازد و پوسیدگی به وجود می‌آید. توجه داشته باشید که از دست دادن املاح مینا به واسطۀ خوردن مواد قندی (آب نبات، نوشیدنی های شیرین، سودا، آبمیوه و. . . ) سرعت می‌گیرد. در این حالت باکتری ها از قندها و اسیدها که مینا را تضعیف می‌کند، تغذیه می‌شوند. بزاق نقش مهمی برای مقابله با از دست دادن املاح بازی می‌کند زیرا باعث کاهش قندها و اسیدها می‌شود.