دانلود مقالات ISI درباره پروتئینوری + ترجمه فارسی

پروتئینوری(به انگلیسی: Proteinuria)به معنی وجود مقادیر غیرطبیعی پروتئین (بیش از یک گرم در روز) در ادرار می‌باشد. پروتئینوری یکی از علائم شایع بیماریهای کلیوی می‌باشد. کلیه با فیلتراسیون و دفع مواد زائد موجود در خون و بازجذب مواد مورد نیاز وظیفه خود را انجام می‌دهد. با این حال برخی از بیماری‌ها با آسیب به نفرون‌های کلیوی موجب فیلتراسیون پروتئین‌ها به‌درون ادرار می‌گردد. این در حالیست که مکانیسمی برای بازجذب کامل پروتئین‌ها از مجاری ادراری در انسان تکامل نیافته است. عارضه‌هایی که به‌طور موقت قابلیت افزایش سطح پروتئین‌ها در ادرار را دارند شامل موارد زیر می‌باشند: قرارگیری در معرض سرما استرس روانی تب قرارگیری در معرض دما دیابت فعالیت ورزشی شدید پروتئینوری را بر اساس مکانیسم پاتوفیزیولوژیک به سه دسته تقسیسم می کنند: Overflow proteinura پروتئین های با زنجیره ی سبک که از گلومرول ها فیلتر می گردند بیش از ظرفیت بازجذب توبول ها بوده و در ادرار ظاهر می شوند مثال مولتیپل میلوما. Tubular proteinuria اختلال در باز جذب توبول های کلیه وجود دارد ممکن است روزانه بیش از ۲ گرم پروتئین از راه ادرار دفع شود مانند سندرم فانکونی. Glomerular proteinuria پرتئینوری به علت افزایش فیلتراسیون ماکروملکول ها (مثلاً آلبومین) از گلومرول ظاهر می شود پروتئینوری به سه شکل ممکن است دیده شود: Intermittent Proteinuria: اغلب در نتیجه یه تغییرات همودینامیک به علت تمرین سخت، تب، استرس هیجانی شدید در کلیه ی سالم دیده می شود و پیگیری دراز مدت در اینها افت GFR نشان نداده است. پروتئینوری متناوب CKD را رد می کند. Orthostatic Proteinuria: اگر پروتئینوری فقط در حالت ایستاده ظاهر شود پروتئینوری اورتواستاتیک یا Postural می نامند. به عنوان مثال اگر در نمونه ی ادرار اول صبح UPCR<150mg/g و یک ساعت بعد از سرپا ایستادن UPCR>150 mg/g گردد به نفع پروتئینوری اورتواستاتیک است پروتئینوری اورتواستاتیک در فاز بهبودی بسیاری از بیماریهای گلومرولی و همچنین در فقدان بیماری کلیه نیز دیده می شود و معمولاً P24 کمتر از یک گرم است. در پی گیری بیماران دچار پروتئینوری اورتواستاتیک بعد از ۱۰ سال ۵۰% و بعد از ۲۰ سال ۷۰% بهبودی نشان مشاهده کرده اند. Persistent Proteinuria: پروتئینوری مداوم مساوی است با بیماری کلیوی. حتی اگر فونکسیون کلیه نرمال بوده و سدیمان ادرار یافته ی غیر عادی نداشته و یا بیمار علائم کلینیکی نداشته باشد پروتئینوری به وجود پروتئین مازاد در ادرار گفته می شود که در بسیاری از بیماری های کلیوی،هایپر تانسیون، دیابت، مالتیپل میلوما و… دیده می شود. غشای پایه گلومرولی در کلیه به عنوان یک اولترافیلتر در برابر پروتئین های پلاسمایی عمل می کند. درجه عبور پروتئین ها از طریق غشا تابعی از اندازه مولکولی، بار یونی خالص و غلظت پلاسمایی پروتئین ها می باشد. به طور نسبی مقدار قابل ملاحظه ای از آلبومین به دلیل غلظت پلاسمایی بالا و وزن مولکولی تا حدودی پایین (66 KD ) از گلومرول عبور می کند. پروتئین های کوچکتر از آلبومین مانند آلفا1 میکروگلوبولین، رتینول بایندینگ پروتئین و بتا2 میکروگلوبولین به آسانی از فیلتراسیون گلومرلی فیلتر می شوند اما در قسمت توبولی کلیه، بازجذب می شوند. پروتئین های بزرگتر از آلبومین مانند ترانسفرین IgG و آلفا1 ماکروگلوبولین در حالت طبیعی از فیلتراسیون گلومرولی عبور نمی کنند. براساس حضور پروتئین های قید شده می توان پروتئینوری را به انواع گلومرولی، توبولی overload و آلبومینوری تقسیم کرد.