The Predictive Coding Account of Psychosis

علاقهمند به مکانیسمهای عصبی مرکزی روانپزشکی از سوی تحولات در علوم اعصاب محاسباتی بوجود آمده است. یک رویکرد موفق شامل کدگذاری پیش بینی شده و استنتاج بیزی است. در اینجا، نتیجه گیری های مربوط به وضعیت فعلی جهان با ترکیب باورهای قبلی با سیگنال های حسی جدید وارد می شود. ناسازگاری بین باورهای قبلی و سیگنال های دریافتی، اشتباهات پیش بینی شده ای است که باعث یادگیری جدید می شود. پیشنهاد شده است که روان درمانی از دقت کاهش یافته در رمزگذاری باورهای قبلی نسبت به داده های حسی حاصل می شود و درنتیجه نتیجه گیری های غیراخلاقی را به دست می آورد. در اینجا، ما شواهد موجود برای برنامه نویسی پیش بینی نادرست را مرور میکنیم و در مورد چالشهای این حسابداری پیش بینی کننده روانشناختی کانونیک بحث می کنیم. به عنوان مثال، توهمات و تصورات ممکن است به تغییرات متمایز در برنامه نویسی پیش بینی شده مربوط باشد، به رغم شایعه مشترک آنها. به طور گسترده تر، برخی مطالعات اعتقادات ضعیف نسبت به روان درمانی را پیگیری می کنند و برخی دیگر معتقدند که آنها قوی تر هستند. این چالش ها ممکن است با دید بیشتری در مورد کدگذاری پیش بینی شده پاسخ داده شود. اختیارات مختلف ممکن است برای شرایط مختلف حسی و ادغام آنها مشخص شود، و نقص در هر نوع مدال، نیازی به یکنواختی نیست. علاوه بر این، سازمان سلسله مراتبی ممکن است بحرانی باشد. فرایندهای تغییر یافته در سطوح پایینتر یک سلسله مراتب نیازی به خطری با فرآیندهای در سطوح بالاتر (و بالعکس) ندارد. در نهایت، نظریه های کانونی، استنتاج فعالانه را برجسته نمی کنند - فرایندی که از طریق آن اثرات اقدامات ما بر احساسات ما پیش بینی شده و به حداقل می رسد. ممکن است یافته های متضاد با در نظر گرفتن این پیچیدگی ها با هم تطبیق شوند، و این نشان می دهد که چارچوبی برای روان پریشی بیشتر برای مقابله با بسیاری از تظاهرات آنها مفید است.