Membrane raft domains and remodeling in aging brain

لیپید ها اجزای ساختاری اساسی غشاهای بیولوژیک هستند. غشاء به عنوان یک مانع ساده برای جداسازی محفظه های آب در نظر گرفته می شوند، اکنون غشا به عنوان رابط های پویا مطرح می شوند که یک محیط مولکولی مناسب برای فعالیت پروتئین های مرتبط با غشا است. جالب توجه است، تغییرات در ترکیب لیپید غشاء، چه کمی و چه کیفی، نقش مهمی در تنظیم مقادیر پروتئین غشاء دارد. در واقع، تغییرات مختلفی در ترکیب لیپیدهای مغز با فرآیندهای پیری طبیعی و پاتولوژیک همراه است. شواهد نشان می دهد که تغییرات در ترکیبات لیپید غشایی بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مهمی تأثیر می گذارد و به ویژه بر ساختار غشایی غشاء و به تبع آن، میکروم دانیان تأثیر می گذارد، اگر چه ایجاد رابطه مستقیم بین علت و اثر بین این تغییرات پیچیده در غشاهای مغزی و روند کاهش شناختی نیست. پیشنهاد شده است که حفظ عملکرد میکرو دیمین ممکن است یک راهبرد موثر برای جلوگیری یا تضعیف اختلالات عصبی و آسیب پذیری مغزی باشد، فرایندهایی که هر دو در اثر پیری تشدید می شوند. فرضیه کار در این بررسی پیش بینی شده است که حفظ سازه غشاء، به عنوان مثال، از طریق مکمل های تغذیه ای اسید داکوزاگزنئوئیک، می تواند مانع اختلالات و حفظ عملکرد مغزی موثر شود.