Vision as a Beachhead

هنگامی که مدارهای عصبی به علت نارسایی های ژنتیکی و / یا اعتیاد به محیط زیست غیرطبیعی ایجاد می شوند، محاسبات عصبی و رفتارهایی که بر آنها تکیه می کنند، تغییر می کنند. نظریه های محاسباتی که ارتباط مدارهای عصبی با پدیده های رفتاری و فیزیولوژیکی قابل اندازه گیری خاص را دارند، به عنوان ابزار بسیار مفید برای تشخیص مکانیزم های نوروپاتولوژی که اختلالات متفاوتی را تشکیل می دهند، خدمت می کنند. سیستم بصری به ویژه برای تشخیص تفاوت در محاسبات عصبی مناسب است؛ نظریه های محاسباتی بینایی به خوبی ایجاد شده اند و پروتکل های تجربی برای اندازه گیری پارامترهای این نظریه ها به خوبی توسعه یافته است. در این مقاله، ما بررسی می کنیم که چگونه اندازه گیری های روانشناختی و عصبی بینایی از سوژه های انسانی برای تست فرضیه های مربوط به محاسبات عصبی غیرطبیعی در اوتیسم استفاده می شود، با تاکید بر فرض بر عدم تعادل بالقوه تحریک / مهار. ما بحث پیچیدگی مربوط به ناهنجاری های محاسباتی خاص را به مکانیزم های خاصی از قبیل تنوع مدارهای عصبی که می توانند همان محاسبات را تولید کنند، بحث می کنیم و ما در مورد زمینه های تحقیقاتی که در آن نظریه های محاسباتی نیاز به توسعه بیشتر دارند، برای ارائه چارچوب مفید برای تفسیر نتایج موجود بحث می کنیم. تاکید نهایی بر نیاز به گسترش ایده های موجود در چارچوب های توسعه است که با توجه به تغییرات چشمگیر تحول در نوروفیزیولوژی (مثلا تغییرات در توازن تحریک / انسداد) که در اولین سالهای زندگی رخ می دهد، زمانی که ابتلا به اوتیسم رخ می دهد، توجه شود.