The preservation potential of environmentally diagnostic sedimentary structures from a coastal sabkha

صبحگاه ابوظبی قسمت مرزی رمپ کربناته کم عمق که در سواحل شمال غربی امارات متحده عربی قرار دارد را تشکیل می دهد. سابقا در این منطقه از مجموعه ای پیچیده از رخساره های کربنات، آلی و تبخیری تشکیل شده است که یک توالی صابخا رگرسیونی را تشکیل می دهند. ویژگی های سطح صبحگاه می تواند به ارتباطات متقاطع متقابل پیوسته و پیوسته تقسیم شود که به طور مستقیم با ارتفاع بالاتر از سطح دریا در حال حاضر قابل مقایسه است. تحقیقات پیشین نشان داده است که استخدام سابقاء ابوظبی به عنوان یک آنالوگ جایگزین مدرن برای تشکیلات انفجاری کربنات باستانی است؛ با این حال، تجزیه و تحلیل کمی از رابطه بین سطح صبحگاه و ویژگی های زیرزمینی قبلا انجام نشده است. این مطالعه جزئیات ساختارهای رسوبی و بافت هایی که در سطح سابقا دیده می شود را به تفصیل شرح می دهد و آنها را با رخساره های هولوسن که در زیر سطوح کم عمق حفظ می شود مقایسه می کند. از 36 ساختار رسوبی مشاهده شده در سطح سابقا، تنها هفت (19٪) هنوز در قلمرو زادگاه اولیه شناسایی می شوند. اکثر ساختارهای سطح در طی دفع زودهنگام به علت تجزیه نمک میکروبی، باران ویران مایع و تراکمی از بین رفته است. از دست دادن ویژگی های رسوبی تشخیصی در هنگام دفن زودهنگام به عنوان یک نتیجه از فرایندهای مخرب مواد، پیامدهای قابل ملاحظهای برای شناخت و تفسیر توالی سابقا وجود دارد. مستند سازی این فرایندها از طیف وسیعی از محیط های رسوبی مدرن، در شناسایی ویژگی های تشخیصی که ممکن است به طور قابل اعتماد در بازسازی محیط زیست به کار گرفته شود، کمک می کند.