دانلود مقالات ISI درباره کنترل تطبیقی + ترجمه فارسی

کنترل تطبیقی(به انگلیسی: Adaptive control) روش کنترلی استفاده شده توسط یک کنترل کننده است که باید به یک سیستم کنترل با پارامترهای که متفاوت و یا در ابتدا نامشخص سازگار شود. به عنوان مثال، یک هواپیما در حال پرواز، جرم آن به علت مصرف سوخت به آرامی کاهش می یابد؛ یک قانون کنترل مورد نیاز است که خود را با چنین تغییر شرایط سازگار باشد. کنترل انطباق با کنترل مقاوم متفاوت است، زیرا به اطلاعات پیشین در مورد محدودیت های این پارامترهای نامشخص یا متغیر زمان نیاز ندارد. بیش از شش دهه از طراحی اولین کنترل کننده های تطبیقی گذشته است. در یک نگاه کلان می توان به سه نسل از سیستم های تطبیقی اشاره کرد. سیستم های تطبیقی اولیه، با استفاده از روش گرادیان قوانین تطابقی برای پارامترهای کنترل کننده ی سیستم نامعلوم می دهند که در صورت پایداری حلقه بسته خطای ردیابی را در حد صفر می کنند. مشکل اصلی این روش ها ناپایداری آن ها با تغییرات ساده در چارچوب مساله است. این روش ها اگرچه در حل چند مساله سودمند بودند، اما کارایی لازم برای پیاده سازی در سیستم های واقعی را نداشتند. نسل دوم سیستم های تطبیقی، سیستم های تطبیقی پایدار هستند که از اواخر دهه 60 تا اوایل دهه 80 مورد توجه جدی بودند. این روش ها قوانین تطابق را بر اساس نظریه های پایداری، لیاپانوف و پسیویتی، طراحی می کنند و با ارایه شروطی برای مساله، پایداری حلقه بسته را تضمین می نمایند. در اوایل دهه 80، شرایط داده شده برای تضمین پایداری حلقه بسته و همگرایی پارامترهای سیستم های تطبیقی، بازنگری شدند و نشان داده شد که سیستم های تطبیقیِ پایدار به سادگی با نقض یکی از این شروط ناپایدار می شوند. ازاین رو، در اوایل دهه 80 مساله سیستم های تطبیقی مقاوم مورد توجه قرار گرفت و نسل سوم سیستم های تطبیقی معرفی شدند. این موضوع تا کنون نیز مورد توجه بوده و هم اکنون از زمینه های فعال پژوهشی است. سیستم های تطبیقی مقاوم ارایه شده در اوایل دهه 80 تا اواخر دهه 90 را سیستم های تطبیقی مقاوم کلاسیک نامیده ایم و هرچند که هم اکنون نیز کم و بیش به آن ها پرداخته می شود، اما توجه اصلی پژوهشگران حوزه سیستم های تطبیقی مقاوم از اواخر دهه 90 تا کنون به روش های کنترل تطبیقی مقاوم بر پایه کلیدزنی و مدل چندگانه بوده است. پایه و اساس کنترل تطبیقی، برآورد پارامتر است که شاخه ای از شناسایی سیستم است. روش های رایج برآورد شامل حداقل مربعات بازگشتی و گرادیان نزولی است. هر دو روش قوانین جدید رو فراهم میکنند که برای اصلاح برآوردها در زمان واقعی استفاده می شود (به عنوان سیستم عمل می کند). پایداری Lyapunov برای استخراج این قوانین و بروزرسانی آنها و معیار همگرایی استفاده میشود (معمولا تحریک پایدار، آرامش در این شرایط در کنترل تطبیقی آموزش همزمان). پیش بینی (ریاضیات) و نرمال سازی معمولا برای بهبود کارایی الگوریتم های برآورد استفاده می شود. انواع کنترل سیستم: 1. کنترل تطبیقی(feedforward) 2. کنترل تطبیقی بازخورد(feedback) فرآیندهای یک سیستم تطبیقی: 1) شناسایی پارامترهای ناشناخته یا اندازه‌گیری یک شاخص عملکرد(IP). 2) تصمیم‌گیری بر روی روش کنترل. 3) تصحیح پارامترهای کنترلر یا سیگنال ورودی.