دانلود مقالات ISI درباره درد مزمن + ترجمه فارسی

درد مزمن(به انگلیسی: chronic pain) دردی که برای مدت زمانی نزدیک به سه ماه و یا بیشتر در بدن باقی بماند، عنوان درد مزمن را به خود می گیرد. البته زمانی که بدن شما آسیب می بیند و یا مریض می شوید این کاملا طبیعی است که در نقاط مختلف بدن احساس درد و ناراحتی کنید; اما دردی که برای هفته ها، ماه ها و یا حتی سال ها هم چنان ادامه پیدا می کند، طبیعی نیست. دردهای مزمن می توانند در هر نقطه از بدن شما ایجاد شوند. این درد می تواند خیلی ملایم بوده و یا آنقدر شدید باشد که فعالیت های روزانه را مختل نماید. هر کسی می تواند مبتلا به درد مزمن شود. البته بیشتر در بزرگسالان در سنین بالاتر رایج می باشد، اما نمی توان گفت که درد مزمن به عنوان بخش طبیعی فرایند سال خوردگی به شمار می رود. البته افراد میانسال بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند به ویژه افرادی که بیماری های خاصی نظیر دیابت، آرتروز و. . . . دارند. علت: نمی توان ادعا کرد که دلیل ایجاد انواع مختلف دردهای مزمن معین است. برخی از انواع دردهای مزمن به این دلیل ایجاد می شوند که برخی از مواد شیمیایی مغز که عموما باعث بهبود و متوقف ساختن برخی از دردها می شوند، پس از بهبودی نوعی بیماری خاص از میان می روند. گاهی اوقات هم عصب های آسیب دیده می توانند موجب ایجاد درد شوند. اما در اکثر موارد می تواند بدون ایجاد هیچ گونه عامل خاصی ایجاد شود. درد حاد که احساسی طبیعی است هنگامی برانگیخته می شود که دستگاه عصبی فرد در مورد جراحت احتمالی هشدار می دهد تا فرد از خودش مراقبت کند، اما درد مزمن وضعیت متفاوتی دارد. درد مزمن تداوم پیدا می کند. ممکن است حادثه ای ابتدایی مانند رگ به رگ شدگی کمر یا عفونتی وخیم آغازگر درد مزمن باشد، یا علت به وجود آورنده درد ادامه پیدا کند، علتی مانند آرتریت، سرطان، عفونت گوش و مانند این ها. برخی از افراد هم در غیاب هر جراحتی در گذشته یا شاهدی از آسیب بدنی از درد مزمن رنج می برند. بسیاری از وضعیت های درد مزمن در افراد مسن تر رخ می دهد. وضعیت های درد مزمن ممکن است به صورت سردرد، کمردرد، درد سرطان، درد آرتریت، درد نوروژنیک (دردی که ناشی از آسیب اعصاب محیطی یا خود دستگاه عصبی مرکزیاست)، درد پسیکوژنیک (دردی که ناشی از یک بیماری یا جراحت گذشته یا هر نشانه مرئی از آسیب درونی یا بیرونی دستگاه عصبی نیست) بروز کند. شیوه های مختلفی برای درمان درد مزمن به کار می روند، از جمله داروها، طب سوزنی، تحریک موضعی الکتریکی، و تحریک مغز و نیز جراحی. برخی از پزشکان از دارونماها برای درمان درد مزمن استفاده می کنند، که در برخی موارد به کاهش شدت درد منجر می شود. روان درمانی، آرامش بخشی عضلانی (relaxation)، درمان های دارویی، بیوفیدبک و اصلاح رفتار از جمله شیوه هایی هستند که ممکن است برای درمان درد مزمن به کار روند. به بسیاری از افراد دچار درد مزمن در صورت شناسایی علت های درد می توان یاری رساند و با شیوه های بسیار و گوناگون می توان از آثار درد مزمن کاست. دانشمندان معتقدند که پیشرفت ها در علوم اعصاب به ایجاد درمان های بهتر و بیشتر در سال های آینده خواهد انجامید. پژوهشگران بالینی در بررسی های خود نشان داده اند که افراد دچار درد مزمن اغلب مقدار کمتر از حد طبیعی آندورفین (مواد ضددرد طبیعی و درون زای بدن) در مایع نخاعی خود دارند. تجربیات با طب سوزنی نشان داده است که به دنبال انجام طب سوزنی مقادیر بالاتری آندورفین در مایع مغزی نخاعی آزاد می شود. محققان در حال بررسی تاثیر استرس بر تجربه درد مزمن هستند. شیمی دانان در حال ساخت داروهای مسکن جدید و کشف خواص ضددرد در داروهایی هستند که به طور معمول برای تسکین درد مورد استفاده قرار نمی گیرند. از درد مزمن با عناوین دیگری از قبیل درد سوزشی کند، درد مبهم، درد ضربان دار و درد تهوع آور نیز یاد می شود. درد مزمن پس از یک ثانیه یا بیش از آن حس گردیده و سپس به آهستگی طی چند ثانیه و گاهی حتی تا دقایقی بعد افزایش می یابد. منشأ درد مزمن می تواند نوروژنیک، نوسیسپتیو، روانی یا ناشناخته باشد؛ همچنین این نوع از درد می تواند دوره ای، مداوم یا حتی ترکیبی از هر دو باشد. علائم رایج دردهای مزمن به شرح زیر می باشند: درد ملایم تا شدید که آنچنان که انتظار می رود از بین نمی رود. دردی که با سوزش، و خارش همراه است. گرفتگی، سختی، سفتی و خشک شدگی