ایزوفلوران یک داروی بیهوش کننده استنشاقی است. مکانیسم اثر بیهوش کنندهٔ ایزوفلوران به خوبی مشخص نیست. امّا احتمالاً این دارو از طریق دخالت در اعمال فیزیولوژیک غشاء سلولهای عصبی مغز، اثرات خود را اعمال میکند. این مکانیزم در مورد هالوتان ذکر شدهاست.
این دارو برای القای بیهوشی عمومی، 3-5/1 درصد به صورت استنشاقی مصرف میشود. ایزوفلوران به عنوان مقدار نگهدارنده بیهوشی 5/2-1 درصد به صورت استنشاقی همراه با اکسید نیترو مصرف میشود. ایزوفلوران موجب کاهش حساسیت نسبت به درد و شل شدن عضلات می گردد.
در بیماران مستعد برای هیپرترمی بدخیم، وجود ضایعات فضاگیر در جمجمه (موجب افزایش فشار مغزی ـ نخاعی میشود) منع مصرف دارد.
بیهوشی تحت تأثیر عوامل تعیین کنندهٔ سرعت القای آن(مثل: حلالیت دارو، فشار نسبی گاز استنشاقی، سرعت ونتیلاسیون، و میزان جریان خون ریوی) آغاز، و با توزیع مجدد دارو، از مغز به خون، و برداشت دارو توسط ریهها، خاتمه پیدا میکند. هرچند که داروهای بیهوشی مثل هالوتان و متوکسی فلوران به میزان قابل توجهی توسط آنزیمهای کبدی متابولیزه میشوند، ولی سرعت این متابولیسم اثری بر سرعت بازگشت از بیهوشی ندارد.
در این صفحه تعداد 593 مقاله تخصصی درباره ایزوفلوران که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید. در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI ایزوفلوران (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند. در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.