دانلود مقالات ISI درباره ایزوفلوران + ترجمه فارسی

ایزوفلوران یک داروی بیهوش کننده استنشاقی است. مکانیسم اثر بیهوش کنندهٔ ایزوفلوران به خوبی مشخص نیست. امّا احتمالاً این دارو از طریق دخالت در اعمال فیزیولوژیک غشاء سلولهای عصبی مغز، اثرات خود را اعمال می‌کند. این مکانیزم در مورد هالوتان ذکر شده‌است. این دارو برای القای بیهوشی عمومی، 3-5/1 درصد به صورت استنشاقی مصرف می‌شود. ایزوفلوران به عنوان مقدار نگهدارنده بیهوشی 5/2-‏‏1 درصد به صورت استنشاقی همراه با اکسید نیترو مصرف می‌شود. ‏ایزوفلوران موجب کاهش حساسیت نسبت به درد و شل شدن عضلات می گردد. در بیماران مستعد برای هیپرترمی بدخیم، وجود ضایعات فضاگیر در جمجمه (موجب افزایش فشار مغزی ـ نخاعی می‌شود) منع مصرف دارد. بیهوشی تحت تأثیر عوامل تعیین کنندهٔ سرعت القای آن(مثل: حلالیت دارو، فشار نسبی گاز استنشاقی، سرعت ونتیلاسیون، و میزان جریان خون ریوی) آغاز، و با توزیع مجدد دارو، از مغز به خون، و برداشت دارو توسط ریهها، خاتمه پیدا می‌کند. هرچند که داروهای بیهوشی مثل هالوتان و متوکسی فلوران به میزان قابل توجهی توسط آنزیم‌های کبدی متابولیزه می‌شوند، ولی سرعت این متابولیسم اثری بر سرعت بازگشت از بیهوشی ندارد.