دانلود مقالات ISI درباره روش اجزاء محدود + ترجمه فارسی

روش اجزاء محدود یا روش المان محدود (به انگلیسی: Finite Element Method) که به اختصار (FEM) نامیده می‌شود، روشی است عددی برای حل تقریبی معادلات دیفرانسیل جزئی و نیز حل معادله‌های انتگرالی. (کاربرد عملی اجزای محدود معمولاً با نام تحلیل اجزا محدود (FEA) خوانده می‌شود) اساس کار این روش حذف کامل معادلات دیفرانسیل یا ساده‌سازی آنها به معادلات دیفرانسیل معمولی، که با روشهای عددی مانند اویلر حل می‌شوند، می‌باشد. در حل معادلات دیفرانسیل جزئی مسئله مهم این است که به معادله ساده‌ای که از نظر عددی پایداراست -به این معنا که خطا در داده‌های اولیه و در حین حل به حدی نباشد که به نتایج نامفهوم منتهی شود- برسیم. روشهایی با مزایا و معایب مختلف برای این امر وجود دارد، که روش اجزاء محدود یکی از بهترین آنهاست. این روش درحل معادلات دیفرانسیل جزئی روی دامنه‌های پیچیده (مانند وسایل نقلیه و لوله‌های انتقال نفت)، یا هنگامی که دامنه متغیر است، یا وقتی که دقت بالا در همه جای دامنه الزامی نیست یا اگر نتایج همبستگی و یکنواختی کافی را ندارند، بسیار مفید می‌باشد. به عنوان مثال در شبیه‌سازی یک تصادف در قسمت جلوی خودرو، نیازی به دقت بالای نتایج در عقب خودرو نیست. همچنین در شبیه‌سازی و پیش بینی هوا روی کره زمین، هوای روی خشکی اهمیت بیشتری نسبت به هوای روی دریا دارد. تقسیم ناحیه به نواحی کوچکتر دارای مزایای زیادی است از جمله: نمایش دقیق هندسه پیچیده، گنجایش ویژگی‌های متفاوت جسم، درک ویژگی‌های موضعی جسم. امروزه روش‌های اجزاء محدود به طور گسترده‌ای در تحلیل‌های مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرند و می‌توان انتظار داشت که این کاربرد در سال‌های آینده به طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یابد. این روش در تحلیل جامدات، تحلیل سازه‌ها، انتقال حرارت، سیالات و به عبارتی در کلیه زمینه‌های تحلیل مهندسی مورد استافده قرار می‌گیرد. روش اجزای محدود در مهندسی، ابتدا بر اساس یک مبنای فیزیکی برای تحلیل مسائل در مکانیک سازه‌ای ایجاد شد. با این حال خیلی زود مشخص شد که این روش می‌تواند به همان میزان در حل رده‌های دیگری از مسائل به کار رود. باید توجه داشت، در هر تحلیل همواره یک مدل ریاضی از مسئله فیزیکی انتخاب شده و حل می‌شود. روش اجزای محدود برای حل مدل‌های ریاضی بسیار پیچیده به کار گرفته می‌شود.