آشنایی با موضوع

اگرچه عنوان روش اجزای محدود(FINITE ELEMENTS) اولین بار توسط کلوق (Clough) در سال 1960 و در مقاله‌ای در مورد مسائل ارتجاعی ورق مطرح گردید، لیکن ایده تحلیل به روش اجزای محدود به مدت ها قبل از آن برمی‌گردد. ریاضیدانان، فیزیکدان‌ها و مهندسان هرسه مدعی ابداع این روش بوده و برای خود دلایلی دارند. روش اجزای محدود ( FEM)، که گاهی اوقات آنالیز اجزای محدود نیز نامیده می‌شود، تکنیک محاسباتی است که برای بدست آوردن حل تقریبی مسائل مقدار مرزی، در مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به زبان ساده، مسئله مقدار مرزی یک مسئله ریاضیاتی است که در آن یک یا چند متغیر مستقل وجود دارد که می‌بایست یک معادله دیفرانسیل را در هر نقطه‌ای از دامنه‌ی متغیر‌های مستقل ارضا کند و شرایط مشخصی را نیز در مرز ارضا کند. مسائل مقدار مرزی در بر خی موارد مسائل میدانی نیز نامیده می‌شود. بسته به نوع مسئله فیزیکی که می‌خواهد حل شود، متغیر‌های میدان ممکن است شامل جابه‌جایی فیزیکی، دما، شار حراراتی و سرعت سیال باشد که البته ما در اینجا به تعداد کمی از آنها اشاره کردیم. امروزه روش‌های اجزاء محدود به طور گسترده‌ای در تحلیل‌های مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرند و می‌توان انتظار داشت که این کاربرد در سال‌های آینده به طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یابد. این روش در تحلیل جامدات، تحلیل سازه‌ها، انتقال حرارت، سیالات و به عبارتی در کلیه زمینه‌های تحلیل مهندسی مورد استافده قرار می‌گیرد. روش اجزای محدود در مهندسی، ابتدا بر اساس یک مبنای فیزیکی برای تحلیل مسائل در مکانیک سازه‌ای ایجاد شد. با این حال خیلی زود مشخص شد که این روش می‌تواند به همان میزان در حل رده‌های دیگری از مسائل به کار رود. باید توجه داشت، در هر تحلیل همواره یک مدل ریاضی از مسئله فیزیکی انتخاب شده و حل می‌شود. روش اجزای محدود برای حل مدل‌های ریاضی بسیار پیچیده به کار گرفته می‌شود. روش اجزاء محدود (Finite Element Method) به‌صورت شناخته شده امروزی، ابتدا در سال 1956 توسط سه نفر از پژوهشگران به نام‌های کلوق، تاپ ترنر و مارتین ارائه شد. این مقاله، کاربرد روش اجزاء محدود را در خرپاها و ورق مثلثی با بار خوابیده نشان می‌دهد و به عنوان یکی از پیشرفت‌های کلیدی در توسعه روش اجزای محدود در نظر گرفته می‌شود. در حقیقت، روش اجزای محدودی که این پژوهشگران ارائه نمودند همان روشی است که امروزه تحت عنوان روش ماتریسی برای حل سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. روش فوق‌الذکر همراه با توسعه روزافزون رایانه‌های دیجیتالی با سرعت‌های بالا، موجب گسترش کاربرد روش اجزای محدود گردید و راه را برای حل مسائل پیچیده‌تر از جمله مسائل تحلیل ارتجاعی ورق هموار ساخت. پس از انتشار نتایج این مقاله، مهندسین به سرعت به قابلیت‌های روش اجزای محدود پی بردند. سیر تحولات روش اجزای محدود در سال های اولیه ظهور آن را می‌توان در مقاله‌ای که توسط کلوق در سال 1980 انتشار یافت مورد مطالعه قرار داد. پس از آن‌که زینکویچ و چیونگ در سال 1965 اعلام نمودند که روش اجزای محدود را در بسیاری از مسائل میدانی نظیر انتقال حرارت، سیالات و غیره می‌توان به‌کار گرفت، فصل نوینی در کاربرد این روش گشوده شد. در اواخر دهه 60 و اوایل دهه هفتاد میلادی و در حالیکه ریاضیدانان سرگرم ارائه نظریات خویش در باب موضوعاتی از قبیل خطا، حدود همگرائی در روش اجزای محدود بودند، مهندسان و دیگر کاربران این روش نیز در حال مطالعه موضوعات مشابهی در زمینه مکانیک جامدات بودند. از سال 1960 به بعد روش اجزای محدود مقبولیت بسیار گسترده ای در زمینه مهندسی کسب نمود و سیر مقالات و کتب مرجع در این حوزه روز به روز در حال افزایش است.
در این صفحه تعداد 2589 مقاله تخصصی درباره روش اجزای محدود که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید.
در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI روش اجزای محدود (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند.
در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.