دانلود مقالات ISI درباره روان‌کاری + ترجمه فارسی

روان‌کاری بعنوان علم تسهیل حرکت نسبی سطوح در تماس با یکدیگر تعریف شده‌است و سابقه آن به زمان پیش از پیدایش چرخ و استفاده از گردش آن به دور محور، به منظور ایجاد حرکتی روان بر می‌گردد. بطور کلی در هر جا که سطوح در جوار ودر تماس با یکدیگر دارای حرکت نسبی هستند، روانکاری نقش بسیار مهمی در انجام حرکت به نحو صحیح، مداوم و اقتصادی ایفا می‌کند. عدم روانکاری صحیح ماشین‌آلات علاوه بر آنکه باعث تقلیل بازده مکانیکی و پایین آمدن بازده زمانی ماشین می‌شود، منجر به فرسایش بیش از حد، فرسودگی و ازکارافتادگی زودرس نیز می‌گردد. روانکاری چیست؟ بسیاری از ما با کلمه روانکاری آشنا هستیم ولی از معنی و مفهوم علمی و فنی آن آگاه نیستم. در یک تعریف ساده، روانکاری، روشی است برای جلوگیری از اصطکاک و سایش سطوح متحرکی که روی یکدیگر قرار می گیرند. اصطکاک، عبارت از نیرویی است که در برابر حرکت یک سطح بر روی سطحی دیگر ایجاد مقاومت می کند. بنابراین اصطکاک وقتی وجود دارد که سطوح نسبت به یکدیگر دارای حرکت باشند. ؛ مانند گردش یک میل لنگ در داخل یک یاتاقان ثابت یا غلطیدن ساچمه ها در بدنه ثابت بلبرینگ. کار اصلی روانکاری، کاهش میزان اصطکاک بین سطوح متحرک و ثابت است که توسط روانکارها (انواع روغن، گریس و. . . ) امکان پذیر می شود. روغن موتور روغن موتور، به عنوان یکی از فرآورده های حاصل از نفت خام، به دلیل تاثیر مستقیم در کارکرد صحیح موتور، در صنایع خودرو سازی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. روغن موتور، محصول عملیات پالایشی پالایشگاههای تولیدکننده روغن است. جزء اصلی تولید این فرآورده که حدود85 الی95 درصد آن را تشکیل می دهد، در جهان و نیز ایران، یکی از برش ها ی نفتی بنام لوبکات است که از پالایشگاههای نفت تامین می شود. تعدادی از روغن های موتوری نیز دارای روغن پایه هایی غیر از نفت خام به نام روغن پایه سنتزی هستند. روش فرآوری لوبکات و تبدیل آن به روغن پایه در پالایشگاههای تولیدکننده روغن در کشور تقریباً مشابه است و طی دو مرحله اساسی فرآیند استخراج با حلال و جدا کردن مواد پارافینی، روغن پایه تولید می شود. با وجود تاثیر مستقیم روغن پایه روی قیمت و کیفیت محصول نهایی یا همان روغن موتور، کارآیی روغن موتور بدون اضافه کردن مواد افزودنی به روغن پایه کامل نخواهد شد و به کمک آنها نیازهای عملیاتی روغن های موتوری را که روغن پایه به تنهایی قادر به تامین آنها نیست، می توان برآورده کرد. مواد افزودنی (ادتیوها) ترکیبات شیمیایی پیچیده ای هستند که به دو گروه عمده تقسیم می شوند. گروه اول موادی هستند که طول عمر روغن موتور را افزایش می دهند. اگر این مواد به روغن پایه اضافه نشده باشند و این روغن در داخل موتور ریخته شود، بعد از طی مسافت بسیار کوتاهی باید روغن را تعویض کرد. گروه دوم موادی هستند که محدوده عملکرد روغن را وسیعتر می کنند. برای مثال، روغن پایه های متداول در6- درجه سانتیگراد به تدریج سفت شده و در نهایت منجمد می شوند. در نتیجه با چنین روغنی هرگز نمی توان به مناطق سردسیر مسافرت کرد. با اضافه کردن مواد افزودنی خاصی به روغن این امکان به وجود می آید که موتور خودرو در شرایط متنوع جغرافیایی و آب و هوایی به راحتی کارکند. بنابراین با پیشرفت تکنولوژیِ ساخت موتور، فرمولاسیون روغن های تولیدی نیز تغییر می کند.