Hydrologic connectivity as a framework for understanding biogeochemical flux through watersheds and along fluvial networks

اتصالات هیدرولوژیکی می توانند تپه های تله را به شبکه های کانال، رودخانه ها به دریاچه ها، زیر زمین به سطح، زمین به جو، زمین به آب، و جریان آب به پایین دست پیوند دهند. این اتصالات می توانند در ابعاد عمودی، جانبی و طولی و مقیاس های فضایی و زمانی گسترش پیدا کنند. هر یک از این ابعاد و مقیاس ها به هم پیوسته است، ایجاد یک موزاییک از اتصالات هیدرولوژیکی توپی و فرآیندهای مرتبط. به نوبه خود، این فرآیندهای متقابل و ناهموار بر حمل و نقل، دوچرخه سواری و تبدیل مواد آلی و مواد مغذی معدنی از طریق حوزه های آبریز و در طول شبکه های رگبار تأثیر می گذارد. گرچه ارتباطات هیدرولوژیکی ابعاد و مقیاس های فضایی و زمانی را در بر می گیرد، روابط بین اتصال و کربن و پویایی مواد مغذی به ندرت در این چارچوب ارزیابی می شود. هدف از این مقاله ارائه یک دیدگاه متقابل انحصاری از اتصال هیدرولوژیکی است - برجسته اشکال مختلف اتصال اتصال هیدرولوژیکی که کنترل شار از مواد آلی و مواد مغذی - و کمک به تحریک یکپارچگی در مقیاس و ابعاد و همکاری بین رشته ها.