دانلود مقالات ISI درباره احتراق + ترجمه فارسی

احتراق یا سوختن (به انگلیسی: Combustion یا burning) نتیجهٔ یک فرایند شیمیایی گرمازا میان یک مادهٔ سوختنی و عامل اکسیدکننده‌ است که با تولید گرما و تغییر شیمیایی مواد اولیه همراه می‌شود. آزاد کردن گرما می‌تواند با تولید نور به صورت شعله یا درخشش باشد. مواد سوختنی پر کاربرد معمولاً از ترکیب‌های آلی (به ویژه هیدروکربن‌ها) به صورت گازی، مایع یا جامد درست شده‌اند. همان‌طور که گفته شد، سوختن یک نوع واکنش اکسایش است؛ اما به خاطر سرعت بالای واکنش -که منجر به تولید گرمای زیاد در زمان اندک و بالا رفتن دمای محیط واکنش و ایجاد نور و شعله می‌شود- در دسته‌ای خاص قرار می‌گیرد. سوختن کامل در یک فرایند کامل سوختن، یک مادهٔ سوختنی با یک عامل اکسیدکننده مانند اکسیژن یا فلوئور وارد واکنش می‌شود. نتیجهٔ واکنش موادی است که از هر دو عامل مادهٔ سوختنی و اکسیدکننده تشکیل شده‌اند. سوختن ناقص سوختن کامل تقریباً ممکن نیست. به‌طور مثال، در سوختن هیدروکربن‌ها، در واقعیت ترکیب‌هایی مانند کربن مونوکسید و کربن خالص (خاکستر یا دوده) به‌جای می‌ماند. همچنین ممکن است میان عامل‌های نخستین سوختن و هوای محیط نیز واکنش صورت گیرد و چون ۷۸ درصد از جو را نیتروژن تشکیل داده، شاهد به‌وجود آمدن ترکیب‌هایی از نیتروژن اکسید باشیم. تقسیم‌بندی مواد قابل احتراق مواد قابل احتراق به نوبه خود به سه دسته زیر تقسیم می‌شوند: مواد قابل احتراق جامد مواد قابل احتراق مایع مواد قابل احتراق گازی مواد قابل احتراق جامد تورب این ماده، در باتلاق‌ها بر اثر تجزیه مواد گیاهی پدید می‌آید و دارای 20% آب است که پس از سوختن، 5 تا 20 در صد خاکستر باقی می‌ماند. لیگنیت ( لینییت) این ماده قابل احتراق، حد وسط بین تورب و زغال سنگ، شامل 20% آب 10% خاکستر، خوب نمی‌سوزد و در ضمن سوختن، دود زیادی پدید می‌آورد و تا 6500 کیلو کالری بر کیلوگرم انرژی می‌دهد. در زیر فشار 1000 بار، بدون افزودن ماده ای دیگر به شکل آجر سوختنی در می‌آورند. سه تن لیگنیت 2100 کیلو کالری، یک تن آجر سوختنی 5000 کیلو کالری انرژی می‌دهند. زغال سنگ زغال سنگ، یک ماده قابل احتراق بسیار خوب است. آخرین مرحله، تبدیل تورب و لیگنیت است. چوب این اولین ماده قابل احتراق است که بشر آن را بکار برده و گرد آوردن آن هم ساده است. ظرفیت گرمایی آن از 1500 تا 6000 کیلو کالری بر کیلو گرم بر حسب رطوبت تغییر می‌کند. مواد قابل احتراق مایع نفت نفت می‌تواند جایگزین همه انواع مواد قابل احتراق از جمله چوب، زغال، پس مانده‌ها و حتی قسمتی از انرژی‌های ملایم ( باد خورشید و آبشار ) باشد. بنابراین منطقی است که مسئله انرژی را توسط تاسیسات ثابت ( کارخانه و. . . ) حل کرد که نفت بسیارزیادی رامصرف می‌کنند. اتومبیل و هواپیما) فقط 20% مصرف انرژی نفتی را دارند. روغن‌های نباتی این نوع روغن‌ها متعدد هستند. از جمله از آنها می توان روغن نفت، روغن پسته، روغن کتان، روغن خرما، روغن گرچک و. . . را نام برد. الکل اتیلیک الکل اتیلیک یکی از سوخت‌های مایع است که پس از نفت، بیشتر از همه مورد توجه می‌باشد. نحوه استفاده از آن آسان است. الکل متیلیک یا متانول تولید صنعتی آن با تقطیر چوب آسان است قیمت آن کمی بیشتر است و از این جهت به عنوان ماده سوختنی گاهی ترجیح داده می‌شود. قدرت حرارتی آن کمی کمتر است. متانول می‌تواند جایگزین بنزین معمولی شود. مواد قابل احتراق گازی گاز طبیعی گاز طبیعی، یک سوخت ایده‌آل و تمیز است که محیط را آلوده نمی‌کند. ارزش حرارتی آن زیاد است. ایران بعد از روسیه، بیشترین ذخایر گاز طبیعی را دارد. گاز روشنایی از تقطیر زغال سنگ، گاز روشنایی بدست می‌آید که 100 کیلو گرم آن 30 متر مکعب گاز با 5400 کیلو کالری بر متر مکعب یا حدود 7000 کیلو کالری بر کیلو گرم می‌دهد. گاز روشنائی شامل 44 % متان، 10% هیدروژن و سایر گازهای مختلف از نظر وزن است. متان متان، گاز ساده ای است و پُرانرژی (17000 کیلو کالری بر کیلو گرم ) خیلی تمیز و برای مصرف بسیار جالب است. هیدروژن هیدروژن، مهمترین ماده قابل احتراق با انرژی زیاد، 34000 کیلو کالری بر کیلو گرم، آلوده کننده نیست. چرا که سوخت آن فقط آب تولید می‌کند. آمونیاک آمونیاک با انرژی 5370 کیلو کالری بر کیلو گرم در (33 -) درجه سانتی‌گراد بخار می‌شود و در فشار 7 بار در دمای 13+ درجه سانتی‌گراد مایع است.