دانلود مقالات ISI درباره هیدرونفروز، ورم کلیه + ترجمه فارسی

هیدرونفروز یا ورم کلیه به حالتی گفته می‌شود که سیستم جمع‌کننده ادرار (لگنچه و کالیسها) گشادتر از حد معمول هستند که اغلب ناشی از انسداد مسیر ادراری (مثلا سنگ حالب) است. هیدرونفروز هنگامی رخ می‌دهد که کلیه به علت ناتوانی در تخلیه ادرار از کلیه به مثانه دچار تورم می‌گردد. این تورم اغلب تنها یک کلیه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند بر دو کلیه نیز تأثیر داشته باشد. هیدرونفروز یک بیماری اولیه محسوب نمی‌شود، بلکه یک بیماری ثانویه می‌باشد که ناشی از دیگر بیماری‌های زمینه‌ای است. این عارضه یک بیماری ساختاری است که درنتیجه انسداد یا گرفتگی مجاری ادراری ایجاد می‌گردد. هیدرونفروز می‌تواند خطر ابتلای فرد به عفونت مجاری ادراری را افزایش دهد و در صورت عدم درمان، می‌تواند موجب بروز زخم کلیه و درنهایت نارسایی کلیه گردد. علل التهاب کلیه: التهاب کلیه علل مختلف و متعددی دارد. در برخی موارد، علت آن ممکن است چندان شاخص و بارز نباشد. التهاب کلیه و بیماری کلیوی اغلب در خانواده‌ها بروز پیدا کرده و همین نشان‌دهنده وجود نوعی ارتباط ژنتیکی است. عفونت‌هایی مانند HIV و هپاتیت B و یا C هم می‌توانند مسبب بروز التهاب کلیه باشند. حدودا ۶۰ درصد از افرادی که دچار زخم آکله هستند – نوعی بیماری خودایمنی – دچار التهاب کلیه هم می‌شوند. در نتیجه می‌توان گفت بین این بیماری و مشکلات مربوط به سیستم ایمنی هم ارتباط‌هایی وجود دارد. در برخی موارد، داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها هم می‌توانند به کلیه آسیب وارد کرده و منجر به التهاب کلیه شوند. مصرف زیاد قرص‌های مسکن، داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب و قرص‌های ادرارآور هم می‌توانند سبب بروز التهاب کلیه شوند. علایم ورم کلیه: درد ناگهانی یا شدید در پهلو یا کمر، حالت تهوع، استفراغ، تکرر ادرار یا درد و سوزش هنگام ادرار، خون در ادرار، ضعف یا احساس ناخوشی، تب ناشی از عفونت مجرای ادرار عامل خطر: گروه‌های جمعیتی متعددی در معرض خطر بالای ابتلا به هیدرونفروز کلیه قرار دارند. این گروه‌ها عبارت‌اند از زنان باردار (به علت بزرگ شدن رحم و احتمال فشرده‌سازی مجاری ادرار)، مردان بالای 50 سال (به علت بزرگ شدن پروستات یا سرطان پروستات) و افرادی که مستعد ابتلا به سنگ کلیه عودکننده هستند. چگونگی درمان ورم کلیه: هدف از درمان، بازیابی امکان جریان ادرار از کلیه و کاهش تورم و فشار ناشی از تجمع مایعات است. بسته به دلیل زمینه‌ای هیدرونفروز، روش‌های متعددی برای درمان آن وجود دارد. گزینه‌های درمانی باید با اورلوژیست مورد بحث قرار بگیرند. در صورتی که هیدرونفروز حاد یا ناگهانی باشد، ممکن است یک استنت یا لوله نرم (لوله نفروستومی) وارد کلیه شود تا ادرار اضافه را تخلیه کند یا ممکن است یک لوله پلاستیکی نرم به نام استنت حالب بین کلیه و مثانه قرار داده شود تا مایعات اضافی را تخلیه کند. در صورتی که هیدرونفروز در اثر سنگ در کلیه یا حالب‌ها ایجاد شده باشد، این روش‌ها موجود می‌باشند: سنگ‌شکنی با امواج ضربه‌ای: متداول‌ترین روش جهت درمان سنگ کلیه می‌باشد. امواج ضربه‌ای با انرژی بالا توسط یک دستگاه در خارج از بدن ایجاد می‌شوند تا سنگ‌ها به ذرات کوچک‌تر بشکنند و بتوانند از بدن خارج شوند. یورتروسکوپی: یک لوله باریک با ابزار مخصوص وارد مجرای ادرار می‌شود تا پزشک سنگ‌ها را بشکند و به بیرون بکشد. جراحی: هنگامی که سنگ‌های کلیه بسیار بزرگ و از بین بردن آنها دشوار باشد، احتمالاً نیاز به عمل جراحی خواهد بود.