دانلود مقالات ISI درباره میکروکپسولاسیون + ترجمه فارسی

میکروکپسولاسیون تکنولوژی است که در آن ترکیبات هدف، توسط ترکیبات دیواره پوشش داده می شود تا ذرات میکروکپسول به وجود آید. این کپسولها می توانند محتویات خود را با سرعتی کنترل شده و یا در شرایط خاص تعریف شده، آزاد نمایند. در این تکنیک انواع طعم ها، اسانس ها، روغن ها، آنزیم ها، میکرو ارگانیسم ها و… می توانند توسط ترکیبات بیوپلیمر مانند کربوهیدرات ها، پروتئین ها، چربی ها پوشش داده شوند. میکروکپسولاسیون عملیاتی فیزیکوشیمیایی یا مکانیکی برای محصور نمودن یک جز دریک پوشش و تولید ذراتی با اندازه بسیار کوچک است مهمترین خصوصیت میکروکپسول ها حفظ محتویات خود دربرابر شرایط نامساعد محیط مانند دما PH اکسایش و قابلیت رهایش هوشمندانه آنها درنقطه هدف می باشد از این رو با استفاده از این فناوری میتوان غذا و داروهایی تولید نموده که مواد پوشش داده شده بیواکتیو را دربرابر شرایط نامساعد محافظت تا پس از مصرف نقش تغذیه ای و درمانی ازخود بروز دهد. در این مقاله بطورخلاصه به انواع روش های میکروکپسولاسیون و اصول آن توضیح داده می شود واژه کپسوله کردن، با عنوان فرآیندی برای به دام انداختن ماده ای ( عامل فعال ) درون ماده ای دیگر ( ماده دیواره )، تعریف می شود. ماده کپسوله شده، غیر از عنوان عامل فعال با عناوین دیگری همچون هسته، fill، فاز داخلی و یا فاز بار مفید خوانده می شود. ماده کپسوله کننده ممکن است با عناوینی چون پوشش، غشاء، پوسته، ماده ناقل، فاز خارجی، کپسول و یا ماتریکس خوانده شود. مواد حامل مورد استفاده در کپسوله کردن برای محصولات و یا فرآیندهای غذایی باید در رده مواد غذایی بوده و قادر به تشکیل یک دیواره اطراف عوامل فعال باشند. کپسوله کردن همچنین می تواند به وسیله اندازه ذرات تعریف شود مثل نانوذرات، میکرومخزن، میکروکپسول وغیره دسترسی وسیع به ترکیبات کپسوله شده باعث شده که بسیاری از محصولات غذایی که تولید آنها از لحاظ تکنیکی غیرممکن بود اکنون امکان تولید یابند. میکروکپسوله کردن تکنولوژی نسبتا جدیدی است که برای حفاظت، تثبیت و کند کردن رهاسازی ترکیبات غذایی استفاده می شود. استفاده از میکروکپسول ها در فراوری غذا به منظور حفاظت از ترکیبات غذایی حساس، حصول اطمینان از حفظ ترکیبات مغذی، به کار بردن مکانیزم های غیرمعمول و زمان بر درون فرمولاسیون، حفظ کردن طعم و بو، تبدیل ترکیبات مایع به جامد جهت جابه جایی آسان پیشنهاد می شود. روش های میکروکپسوله کردن خشک کردن پاشش مواد پوششی که غالبا مورد استفاده قرار می گیرند اکستروژن این روش فرآیندی است که در آن امولسیون طعمی از میان یک مهره در فشار کمتر از kpa 700 و دمار پایین تر از 115 درجه فشرده می شود این روش یرای درون پوشینه سازی رنگ ها، ویتامین ها و طعم ها استفاده می شود. ورود مولکولی در سیکلودکسترین این روش تنها روش درون پوشینه سازی درون مولکولی می باشد. سیکودکسترین ها مولکول های نشاسته اصلاح شده ی آنزیمی تشکیل شده از اتم های هیدروژن و اتم های پل اکسیژن گلیکوزیدی که ایجاد خصوصیت هیدروفوبیک و واکنش با مولکول های ارگانیک مختلف یا پاره مولکول ها می کند. کوآسرواسیون این متد با روش جداسازی فاز هم شناخته می شود. مکانیسم اصلی بکار رفته در این روش تشکیل یک امولسیون و متعاقبا ته نشینی فاز پیوسته اطراف قطرات فاز پراکنده است. و یک سیستم سه فازی شامل حلال، ماده هسته ای و ماده پوششی ایجاد می کند. اکستروژن توام در این روش ماده هسته ای مایع همراه با ماده ی پوششی در دو لوله متفاوت به سمت نازل هایی پمپ می شوند و در حین خروج لرزه ای به ذرات وارد می آید و ماده پوششی روی قطرات هسته قرار می گیرد. در مرحله ی بعد با تبخیر، اتصالات عرضی و سرد کردن پوشش سخت می گردد. اکستروژن سانتریفوژی یک فرآیند اکستروژن توام مایع می باشد و دستگاه آن از نازل های متحدالمرکزی ساخته شده است. پوشش تعلیق هوایی این روش به نام پوشش پاششی و یا بستر سیال می باشد و عموما برای درون پوشینه کردن مواد جامد به کار می رود و به عنوان دومین فرآیند در تولید تجاری محصولات درون پئشینه شده در صنایع غذایی به کار می رود. سرد سازی پاششی و خنک سازی پاششی این روش کاملا مشابه روش خشک کردن پاششی می باشد با این تفاوت که هیچ تبخیری بر روی ماده پوششی اتفاق نمی افتد. جداسازی سانتریفوژی تعلیقی این روش شامل شکل گیری سوسپانسیون از ماده هسته ای و مایع پوششی و عبور سوسپانسیون از میان اتمایزر صفحه ای دوار می باشد.