دانلود مقالات ISI درباره نئوپلاسم + ترجمه فارسی

نئوپلاسم (Neoplasm) که در زبان عامیانه تومور نیز نام می‌گیرد، یک بافت غیرطبیعی ناشی از زایش و رویش تازه (نئوپلازی) در سلول‌هاست که رشد آن از رشد طبیعی بافت مربوطه و بافت اطراف آن بیشتر است. در نئوپلاسم پس از قطع عامل محرکی که سبب ایجاد این تغییر شده‌است رشد و تقسیم سلولی با همان شدت ادامه می‌یابد (مانند قطع سیگار پس از ابتلا به سرطان ریه) معمولاً قبل از بروز نئوپلازی در بدن ابتدا در سلولها الگوی رشد غیرعادی مانند دیسپلازی یا متاپلازی داریم. برای درمان نئوپلاسم به صورت کلی چهار نوع درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد: ۱. شیمی درمانی ( استفاده از داروها برای کشتن سلولهای سرطانی ). ۲. پرتو درمانی ( استفاده از مقادیر زیادی اشعه x یا سایر پرتوهای پر انرژی برای کشتن سلولهای سرطانی ). ۳. جراحی ۴. درمان‌های زیست شناختی ( استفاده از دستگاه ایمنی بدن برای مبارزه یا سرطان ) انتخاب هر روش درمانی به نوع سرطان، میزان گسترش (مرحله) و میزان بدخیمی سلولها (درجه) بستگی دارد. مثلاً روش جراحی در درمان سرطانهای خونی چندان کاربردی ندارد. بسیاری از اوقات استفاده از دو یا چند روش درمانی برای معالجه بک بیمار لازم می‌شود مانند جراحی ماستکتومی و برداشتن پستان در سرطان سینه و رادیوتراپی یا شیمی درمانی برای نابود کردن سلولهای سرطانی باقی‌مانده احتمالی. انواع تومور عبارتند از: • تومور خوش‌خیم مانند فیبروئید رحم و ملانوسیت نوی (melanocytic nevi) • پیش بدخیم (pre-cancer) مانند کارسینوم در جای گردن رحم • بدخیم (سرطان) مانند سرطان ریه و کولون. به طور کلی به تمامی تومورهای بدخیم سرطان گفته میشود. در شیمی درمانی از داروهای نابود کننده سلولهای سرطانی استفاده می‌شود، دارو ممکن است بصورت قرص یا تزریق عضلانی یا وریدی به بیمار داده شود. شیمی درمانی یک درمان فراگیر است زیرا دارو وارد جریان خون شده، در تمام بدن سیر کرده و سلولهای سرطانی را هر کجا که باشند از بین می‌برد. اصولاً داروهای شیمی درمانی چندان اختصاصی نیستند و بر روی سایر سلولهای در حال تکثیر نیز اثر می کنند مانند فولیکول مو، سلولهای مغز استخوان و سلولهای گوارش لذا این نوع درمان دارای عوارض جانبی زیادی است. در پرتو درمانی با استفاده از اشعه x یا سایر پرتوهای پر انرژی سلولهای سرطانی را کشته و اندازه تومور را کوچک می‌کنند. پرتو درمانی برای برخی سرطان‌ها مانند سرطان‌های پلاسما سل معمولاً توسط دستگاهی که خارج از بدن بیمار قرار دارد ( پرتو درمانی خارجی ) انجام می‌شود و لی گاه توسط دستگاهی که داخل بدن کار گذاشته می‌شود مانند برخی سرطانهای تناسلی زنان این کار انجام می‌شود. درمانهای زیست شناختی بدن را وادار به مبارزه با سرطان می‌کنند در این روش از موادی که توسط خود بدن ساخته می‌شود یا در آزمایشگاه تولید می‌گردد برای تقویت و تحریک دستگاه دفاعی بدن در برابر بیماریها استفاده می‌شود. گاهی این نوع درمان " ایمنی درمانی " یا " اصلاح پاسخ زیستی " نامیده می‌شود. این درمان مشتمل بر بازسازی، تحریک، هدایت و تقویت سیستم طبیعی دفاعی بدن بیمار است. به کارگیری عواملی مانند اینترفرون، سلول‌هایی که فعالیت ضدتوموری مستقیم دارند، و پادتن‌های تک‌تیره رشد سرطان را کاهش می‌دهد.