دانلود مقالات ISI درباره خطر + ترجمه فارسی

ریسک عدم اطمینان و آگاهی در مورد نتیجه یک عمل است. مهارت ریسک کردن عموماً با ریسک پذیری اشتباه گرفته می‌شود. در حالی که ریسک پذیری یک صفت شخصیتی است و قاعدتاً مورد توجه روانشناسان و شخصیت شناسان قرار می‌گیرد. در حالی که ریسک کردن یک مهارت است که هر کس می‌تواند بسته به نیاز خود، در مورد آن مطالعه و تمرین و تجربه کند و از این مهارت، در کار و زندگی خود بهره بگیرد. در اینجا، پاره‌ای توضیحات در مورد مهارت ریسک پذیری (Risk-taking skill) ارائه می‌شود که شما می‌توانید بر اساس آن، در مورد اهمیت و اولویت این مهارت در سبد مهارتهای خود قضاوت کنید و پس از مقایسه با سایر مهارتهای کلیدی،‌ تصمیم بگیرید که آیا قصد دارید در کوتاه مدت، به این مهارت بپردازید یا اولویت‌های مهم‌تری در زندگی شخصی و شغلی شما وجود دارد. ریسک کردن، به معنای اقدام کردن برای دستیابی به یک هدف یا خواسته یا برآورده کردن یک نیاز، در شرایطی است که می‌دانیم این اقدام ممکن است تبعات یا دستاوردهای منفی هم داشته باشد. بر این اساس، مهارت ریسک کردن به معنای جستجوی فرصت‌های جدید، ارزیابی تبعات احتمالی، سنجش تبعات مثبت و منفی و مقایسه آنها با یکدیگر و در نهایت، انتخاب میان اقدام کردن و نکردن است. مهارت ریسک کردن در چه سطوحی قابل تعریف است؟ سطح پایه: می‌توانم شرایطی را که در آن ریسک وجود دارد، تشخیص دهم. به عبارتی می‌توانم حدس بزنم که در چه مواردی، دستاوردهای مثبت و نتایج مطلوب، ممکن است با دستاوردها و نتایج و اتفاقات نامطلوب هم همراه باشد. البته فقط می‌توانم تشخیص بدهم و نه بیشتر. سطح میانی: علاوه بر اینکه می‌توانم شرایط دارای ریسک را تشخیص دهم، می‌توانم این شرایط را ارزیابی و تحلیل هم بکنم. به این معنا که ارزش دستاوردهای مثبت و چالش نتایج منفی و احتمال وقوع هر یک از آنها را برآورد کنم و در نهایت با توجه به سطح ریسک پذیری خودم یا دیگران، قضاوت کنم که آیا ریسک کردن در یک تصمیم مشخص، پذیرفتنی است یا نه. سطح پیشرفته: تشخیص ریسک و تحلیل ریسک با اقدام به فعالیتهای حاوی ریسک تفاوت دارد. به عبارتی درک خطر با خطرپذیری و خطرکردن یکسان نیست. کم نیستند کسانی که به دیگران مشاوره های خوب و درستی ارائه‌ می‌دهند و آنها را به ریسک معقول تشویق می‌کنند، اما خودشان جرات نمی‌کنند در شرایط مشابه دست به اقدام بزنند و بر اساس توصیه‌های خودشان رفتار کنند. سطح خبره: در این سطح، مهارت ریسک کردن از سطح فردی خارج می‌شود. به معنای اینکه فرد، می‌تواند مسئولیت تصمیم‌های بزرگ‌تر و ریسک‌های جدی‌تر را بپذیرد و در موضع مدیر گروه یا سرپرست تیم، ریسک‌های بزرگ‌تری را تحلیل کرده و بر اساس آنها اقدام کند. در این مرحله، معمولاً فرد باید بتواند علاوه بر تحلیل ذهنی ریسک، این تحلیل‌ها را برای دیگران هم بیان کرده و آنها را هم متقاعد کند تا با او در اقدام کردن، همراه شوند.