دانلود مقالات ISI درباره ایمونوهیستوشیمی + ترجمه فارسی

ایمونوهیستوشیمی (به انگلیسی: immunohistochemistry) یا بافت‌شیمی ایمنی نام یک فرایند برای مکان‌یابی پروتئین‌ها در یاخته‌های یک بافت است. در این روش با استفاده از پادتنهای (آنتی‌بادی‌های) منوکلونال، پادگنهای (آنتی‌ژن‌های) یاخته‌ها شناسایی می‌شود. پیشرفت‌های چشمگیری در سال‌های اخیر در این شیوه انجام گرفته‌است و در حال حاضر به عنوان یکی از روش‌های تشخیصی مهم در شاخه پزشکی و به‌ویژه دانش آسیب‌شناسی جای خود را باز کرده‌است. ایمونوهیستوشیمی ۱)آماده سازی بافت: فیکس: در این مرحله ابتدا فیکس و سپس قالب گیری و برش بافتی انجام میشود. مانند اغلب روشهای بافت شناسی روتین در آزمایشگاهها از فرمالین به عنوان فیکساتور و از پارافین به منظور قالب گیری استفاده میشود. از استن سرد نیز میتوان به عنوان فیکساتیو استفاده کرد که یک فیکساتیو بسیار مناسب و خوب است. قالب گیری: برای قالب گیری از ۲ روش استفاده میشود ۱) قالب گیری با استفاده از پارافین که معمول ترین راه در تهیه قالب هاست ولی در حین این روش ممکن است برخی از مارکرها مثل CD25 از بین برود در این موارد قالب ها را به روش فریز کردن تهیه میکنیم. در این روش برش بافتی را سریعا به محلول ایزوپنتان در دمای ۱۵۰- درجه سانتیگراد منتقل کرده به محض تشکیل کریستالهای یخ نمونه را در یک فویل پیچیده و در نهایت آن را به یخ خشک منتقل میکنیم و در دمای ۷۰- درجه سانتیگراد نگه داری میکنیم. به هنگام استفاده با استفااده از دستگاه CRYOCUT نمونه را به قطر ۵ میکرون برش میدهیم. عیب این روش به روش پارافین این است که در روش پارافین مرفولوژی سلولها بهتر قابل بررسی است. ۲)بازگردانی آنتی ژنی: برخی از آنتی ژن ها با فرمالین واکنش متقاطع داده و در طی عمل فیکس کردن پوشیده میشوند بنابر این بعد از فیکس بافتی ابتدا باید پروسه ای تحت عنوان UNMASKING Ag انجام شود برای این منظور میتوان از حرارت بالا در محلولهای خاص مثل سیترات با PH=6 استفاده نمود و یا از هضم آنزیمی توسط آنزیم هایی مانند کیناز ها استفاده نمود که بر حسب نوع آنتی ژن مورد بررسی روشهای فوق را انتخاب میکنیم. ۳)از بین بردن رنگ زمینه: گاهی در اثر استفاده از آنتی بادیهای ناخالص و یا واکنش های غیر اختصاصی زمینه به صورت غیر اختصاصی رنگ گرفته و باعث ایجاد نتایج مثبت کاذب میشود برای جلوگیری از این حالت باید با استفاده محلولهای بلوک کننده این واکنشها مثل سرم نرمال جلوی این اتفاق را گرفت. همچنین در تهیه آنتی بادی ها باید نهایت دقت در جهت تهیه آنتی بادی های خالص به عمل آید. ۴)بلوک کردن آنزیمها و مواد داخلی و مداخله گر: در طی روند ایمونو هیستوشیمی از آنزیمهایی مانند ایمونوپراکسیداز،آلکالن فسفاتاز و یا کمپلکس هایی مانند بیوتین-آویدین استفاده میشود: -برخی بافتها به صورت ذاتی دارای فعالیت پراکسیدازی هستند در این موارد باید قیل از انکوبه کردن بافت با آنتی بادی اولیه از پراکسید هیدروژن برای حذف این آنزیم استفاده نمود و در مواردیکه از آنزیم آلکالن فسفاتاز استفاده میشود با استفاده از سوبسترای levamisol این آنزیم را بلوک کرد. -بافت کلیه و کبد در حالت عادی حاوی بیوتین هستند در این موارد اگر قصد استفاده از کمپلکس بیوتین-آویدین را داشته باشیم باید با استفاده از آویدین غیر کنژوگه قبل شروع مراحل کار بیوتین بافت را حذف کرد. -برخی از بافتها اگر با میکروسکوپ فلورسنت بررسی شوند دارای فعالیت اتوفلورسانتی هستند در این موارد برای نشاندار کردن آنتی بادی ثانویه بهتر است از موادی غیر از فلورسانس ها استفاده شود. روش کار: ۱) متد مستقیم: در این روش آنتی بادی اولیه نشاندار شده است. حساسیت این روش پایین است. ۲)متد غیر مستقیم: در این روش ابتدا بافت با آنتی بادی اولیه انکوبه میشود این آنتی بادی از کلاس IGg بوده و از یک حیوان مانند خرگوش به دست میاید و سپس از آنتی بادی ثانویه ضد آنتی بادی اولیه( IGg با منبع متفاوت ) که نشاندار شده است استفاده میشود. حساسیت این روش بسیار بیشتر است. -PAP method در این روش بافت با آنتی بادی اولیه که از منبع خرگوش است انکوبه شده و سپس از آنتی بادی ثانویه با منبع دیگری مثل بز استفاده میشود این آنتی بادی با قسمتی از Fab خود به Fc آنتی بادی اولیه که اتصال به آنتی ژن دارد متصل شده و با قسمت دیگر Fab به Fc آنتی بادی سوم که متصل به آنزیم پراکسیداز است و در نهایت کار اضافه میشود متصل میشود در این روش از سوبسترایی مانند DAB دی آمینو بنزیدین استفاده میشود که تحت اثر آنزیم پراکسیداز آزاد شده قرار گرفته و ایجاد رنگ میکند که این رنگ با میکروسکوپ نوری به راحتی قابل بررسی است و بر اساس اینکه چه منطقه ای از سلول مارکر مورد بررسی را داشته باشد همتن منطقه رنگ میگیرد. - labeled streptavidin biotin: این متد یک متد مناسب و روتین است که اربرد زیادی دارد. در این روش آنتی بادی اولیه با بافت انکوبه شده و سپس آنتی بادی ثانویه کنژوگه شده با بیوتین اضافه میشود بیوتین یک ویتامین با میل ترکیبی بالا برای موادی مانند آویدین و یا استرپتو آویدین(از باکتری استرپتوکوک آویدین به دست میاید) است. در نهایت به این مجموعه کمپلکس استرپتو آویدین کنژوگه با HRP(hourse radish peroxidase) اضافه میشود. در اثر اتصال استرپتو آویدین به بیوتین موجود در کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی HRP آزاد شده و با اثر روی سوبسترا ایجاد رنگ میکند.