دانلود مقالات ISI درباره آکنه‌ + ترجمه فارسی

آکنه‌ Acne عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ التهابی مزمن پوستی که‌ در دوران‌ نوجوانی‌ شایع‌ است‌، اما گاهی‌ بطور متناوب‌ در سراسر زندگی‌ رخ‌ می‌دهد. مشخصه‌ این‌ بیماری‌ عبارت‌ است‌ از بروز جوشهایی‌ روی‌ صورت،قفسه سینه‌ و کمر. این‌ بیماری‌ در مردان‌ شایع‌تر از زنان‌ است‌. بر طبق گزارشات آکنه اغلب 70 تا 80 درصد در بین نوجوانان شایع تر است. و در حال حاضر به دور فزاینده ای آکنه در نوجوانان در حال شیوع است. این بیماری معمولاً هم زمان با بلوغ شروع می شود. در تقسیم بندی بیماری های پوستی، آکنه جزو یکی از بیماری های زائده های پوست یعنی مو است. ریشه مو در فضای کانال مانندی به اسم فولیکولِ مو قرار گرفته و رشد می‌کند. از طرف دیگر، غدد چربی به عنوان یکی دیگر از زوائد پوستی، ترشحات خود را داخل فولیکول مو تخلیه می‌کنند که به سمت بالا حرکت کرده و روی سطح پوست پخش می شوند. عوامل ایجاد کننده یا مستعد کننده آکنه: 1- چربی سطح پوست: پوست‌های چرب یکی از عوامل ایجاد آکنه یا جوش صورت می باشند. 2- گروهی از میکروب‌هایی که روی پوست زندگی می‌کنند. 3- التهابات ایجاد شده روی پوست. 4- انسداد مجاری غددی زیرپوستی. 5- افزایش چربی زیر سطح پوست 6- استفاده از کرم‌های آرایشی که چربی زیادی دارند 7- کار کردن در محیط‌هایی که هوای آن محیط زیاد گرم می‌باشد؛ مانند افرادی که بیشتر در آشپزخانه‌ها و محیط‌های گرم داخل کارخانه کار می‌کنند. 8- مصرف بعضی از داروها مانند لیتیوم. 9- استفاده از داروهای کورتونی که به صورت نادرست تجویز شود. 10- استفاده از استروئیدهای آنابولیزان (داروهای افزایش دهنده حجم عضلات) در آقایان ورزشکاران. نشانه ها: 1- جوش های سر سیاه‌ به‌ اندازه‌ سر سوزن 2- جوش های سر سفید 3- جوش‌های‌ کوچک‌ چرکی 4- قرمزی‌ و التهاب‌ در اطراف‌ جوشها. در آکنه شدید ممکن‌ است‌ جوش تبدیل به کیست و آبسه‌ شود. کیست به‌ صورت‌ تورمی‌ بزرگتر و سفت تر از جوش های‌ معمولی‌ در پوست پدیدار می شود. آبسه‌ نیز به‌ صورت‌ یک‌ ناحیه عفونی‌ متورم‌، ملتهب‌ و دردناک‌ به‌ هنگام‌ لمس‌ و حاوی‌ چرک‌ است‌. تشخیص: تشخیص آکنه، یک تشخیص کلینیکی است. یعنی پزشک با معاینه بیمار شاکی از عارضه پوستی و با مشاهده نوع ضایعات، ضمن تشخیص بیماری، شدت آن را نیز تشخیص می‌دهد تا پروتکل درمانی لازم را برنامه‌ریزی کند. تشخیص بیماری آکنه برای پزشکان و به‌خصوص پزشکان متخصص پوست راحت است. اگر یک پزشک صورت بیمار را معاینه می‌کند، بیشتر از هر چیز قصد ارزیابی شدت بیماری را دارد تا بخواهد بیماری آکنه را تشخیص دهد. درمان: درمان آکنه از طریق کاهش تولید چربی، تسریع جابجایی سلول های پوست، مبارزه با عفونت باکتریایی، کاهش التهاب یا هر چهار مورد عمل می کند. در اغلب درمان ها، پس از چهار تا هشت هفته درمان نتیجه می دهد و ممکن است پوست قبل از بهتر شدن بدتر شود. پزشک یا متخصص پوست ممکن است دارویی برای پوست (درمان موضعی) یا برای خوردن (درمان خوراکی) تجویز کند. تجویز داروی خوراکی برای آکنه نباید در دوران بارداری، بویژه سه ماهه اول، انجام شود.