دانلود مقالات ISI درباره اسکلروز سیستمیک + ترجمه فارسی

اسکلروز سیستمیک(به انگلیسی: systemic sclerosis) اسکلروز سیستمیک (SSC) یک اختلال بالینی ناهمگن بافت همبند با علت پیچیده است. توسعه مطالعات ژنتیکی در مقیاس بزرگ، مانند مطالعات ژنومی انجمن (GWASs) و یا پلت فرم Immunochip، تا به پیشرفت های قابل توجه در دانش پس زمینه ژنتیکی SSC به دست آورد. در اینجا، ما شما را به یک تصویر به روز عوامل ژنتیکی SSC، ارائه دیدی نسبت به نقش خود در مکانیسم های بیماری زا که مشخص این بیماری است. ما در یافته های اخیر در منطقه HLA و به خوبی تثبیت جایگاه غیر HLA بررسی می کند. تا 18 عوامل خطر غیر HLA معیارهای انتخاب را برآورده و آنها با توجه به نقش آنها در پاسخ ایمنی ذاتی و یا تطبیقی، آپوپتوز، اتوفاژی یا فیبروز طبقه بندی شدند. علاوه بر این، وراثت SSC است به عنوان یک سوال بحث انگیز باقی مانده از آنجا که مطالعات دوقلو وراثت SSC کم ارائه شده است. با این حال، ما پیوند پایین تر از مفهوم محدود وراثت SSC با استفاده از داده GWAS محاسبه است. شایان ذکر است، نتایج ما نشان نفوذ بیشتر ژنتیک در SSC از آنچه قبلا گزارش شده است. علاوه بر این، ما نیز ارائه یک طبقه بندی کاربردی از SNP ها و پراکسی خود را، بر اساس داده های مشروح SSC-همراه است، به ارائه سرنخ برای شناسایی انواع علی در این جایگاه. در نهایت، ما با هم تداخل ژنتیکی بین SSC و دیگر بیماری های خود ایمنی (ADS) اکتشاف. اکثریت قریب به اتفاق جایگاه خطر SSC با حداقل یک تبلیغ اضافی به اشتراک گذاشته، که همپوشانی بین SSC و لوپوس سیستمیک اریتماتوز بزرگترین. با این وجود، ما متوجه شدیم که بخش مهمی از عوامل خطر SSC نیز رایج به آرتریت روماتوئید و یا سیروز صفراوی اولیه است. با توجه به این همه ادله، ما مطمئن هستیم که تحقیقات آینده به در فهم مسیر تغییر مربوطه در SSC در شناسایی نشانگرهای زیستی و جدید و اهداف درمانی برای این بیماری موفق باشد. اسکلروز سیستمیک پیشرونده (اسکلرودرمی) این بیماری یک بیماری نادرخود ایمنی است که در آن سخت شدن بافتها به دلیل تولید بیش ازحدپروتئینی به نام کلاژن رخ میدهد و علایم بیماری عبارتند از: فیبروز منتشر، تغییرات تخریبی و اختلالات عروقی پوست و ساختمان های مفصلی و مشکلات دستگاه گوارش. اسکلروز سیستمیک ( SSC ) یک بیماری خود ایمنی چند سیستمی است که در آن افزایش فعالیت فیبروبلاست و در نتیجه رشد غیر طبیعی بافت همبند وجود دارد. این رشد غیر طبیعی باعث آسیب عروق و فیبروز می شود. فیبروز در پوست،دستگاه گوارش (GI) و دیگر ارگان های داخلی بدن رخ می دهد. اسم این بیماری از یونانی مشتق شده و به معنای پوست سفت است. این بیماری را بقراط برای اولین بار شرح داده است. میزان ابتلا در زنان تقریبا 4 برابر مردان است. شدت وعلایم آن متغیر است و ممکن است تمامی اعضای بدن به استثنای مغز و کبد،گرفتار شوند. علائم: اختلال عملکرد مری اختلال بلعسفت شدن پوست اطراف انگشتان دست ها، صورت و نواحی دیگرکاهش باز شدن دهان ( میکروستومیا) که می تواند باعث مشکل در غذا خوردن و بهداشت دهان و دندان شود. سردی دستها (پدیده رینود) در این حالت دستها در سرمای خفیف نیز کبود و سرد و دردناک می شوند بازگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس)کاهش شنواییاختلالات قلبی،ریوی و کلیوی انواع گوناگون اسکلرودرمی 1. 2 اسکلرودرمی موضعی 1. 1. 2 اسکلرودرمی موضعی چگونه تشخیص داده میشود؟ مشاهده پوست سفت به نفع اسکلرودرمی موضعی است. اغلب در مراحل اولیه بیماری، یک حلقه قرمز یا متمایل به بنفش یا فاقد رنگدانه در اطراف لکه وجود دارد که نمایانگر التهاب در پوست است. در مراحل دیررس، در نژاد قفقازی پوست قهوه ای و سپس سفید میشود. در افراد دیگر در مراحل زودرس ضایعه قبل از رفتن به سمت سفید شدن میتواند شبیه خون مردگی به نظر برسد. تشخیص بر مبنای ظاهر تیپیک پوست است. اسکلرودرمی خطی به صورت رگه های خطی بر روی بازوها، ساق پاها یا تنه تظاهر می یابد. روند بیماری ممکن است بافتهای زیر پوستی شامل عضله و استخوان را درگیر کند. گاهی نیز پوست صورت و سر میتواند گرفتار شود که در اینصورت احتمال یوئیت( التهاب اتاقک چشم) بالاتر میرود. آزمایشات خون معمولا طبیعی هستند. در اسکلرودرمی موضعی درگیری قابل توجه اعضای داخلی اتفاق نمیفتد. اغلب برای کمک به تشخیص یک نمونه برداری پوست انجام میشود. 2. 1. 2 چه درمانی برای اسکلرودرمی موضعی وجود دارد؟ هدف از درمان متوقف کردن روند التهابی در اسرع وقت است. درمانهای رایج اثر بسیار ناچیزی بر بافت فیبروز - در صورت تشکیل شدن - دارند. بافت فیبرو مرحله انتهایی التهاب است. هدف از درمان، کنترل التهاب و بنابر این به حداقل رساندن تشکیل بافت فیبرو می باشد. هرگاه التهاب فروکش کند، بدن قادر به بازجذب مقداری از بافت فیبرو است و در نتیجه پوست می تواند مجددا نرم شود.