دانلود مقالات ISI درباره لیتوگرافی یا چاپ سنگی + ترجمه فارسی

چاپ سنگی با نام دیگر لیتوگرافی(به انگلیسی: Lithography)، روشی است که در آن از صفحه های عکاسی و سایر صفحه‌های مشابه استفاده می‎شود در این صفحات باید ناحیۀ تصویر بصورت روغن‌دوست (غیرآبی، جوهرگیر) و نواحی غیر تصویری به صورت آب ‌دوست باشد تا کار چاپ بخوبی انجام شود. صفحات مورد نظر را با استفاده پودر آلومینیوم می‌سازند. سنگ آهک نیز نقش مهمی در چاپ سنگی دارد که در آن، نوشته یا تصویر را بر روی سنگ منتقل و با استفاده از روش‌های شیمیایی آن را برجسته می‎کنند. در پایان می‎توانند تصویر مورد نظر را برای چندین بار چاپ کنند. این نوع چاپ با استفاده از روش مختلط فیزیکی و شیمیایی و بر اساس دفع متقابل آب و چربی شکل گرفت که به عنوان بهترین روش برای چاپ در تیراژ های بالا بود. روش چاپ سنگی قبل از اختراع ماشین چاپ کاربرد داشت. چاپ سنگی یا لیتوگرافی پس از پایان مراحل طراحی و صفحه‌بندی آغاز می‌شود. به این صورت که ابتدا طرح مورد نظر را از طریق عکاسی (سنتی یا دیجیتال) روی فیلم حک کرده و سپس فیلم‌های تهیه شده کنار یکدیگر مونتاژ می‌شوند. سپس کپی فیلم، بر روی ورقه‌ها یا پلیت‌هایی که از آلومینوم و لایه‌ای حساس به نور ساخته شده صورت می‎گیرد. بعد از نور خوردنِ ورقه‌های پلیت، آن را همچون فیلم عکاسی ظاهر کرده، برای مرحله چاپ به ماشین چاپ می‌بندند. نحوه انجام چاپ سنگی در روش چاپ سنگی ابتدا تصاویر یا مطالب با استفاده از مرکب روی کاغذهای مشمع مخصوصی که زرد رنگ است، نوشته می‎شود. پس از گذشت یک شبانه روز، آن را روی سنگ مخصوص که قبلاً ساییده شده و حرارت دیده است، بر می‎گردانند تا خطوط به روی سنگ انتقال یابند. سپس بر روی سنگ اسید نیتریک ریخته می‎شود تا محل خالی سنگ به اندازه یک میلیمتر حل شود و نوشته های روی سنگ بصورت برجسته ظاهر گردد. پس از این مرحله، مرکب توسط غلتک بر روی سنگ نقش می‎بندد و با فشار یکسان و یکنواخت سنگ بر روی کاغذ، عمل چاپ انجام می‎شود. چاپ سنگی به عنوان یکی از شیوه‎های متداول چاپ در دروه قاجار استفاده می‎شد. این روش با استفاده از پودر سنگ نرم صورت می‎گیرد. عباس میرزا در سال ۱۲۴۰ قمری میرزا جعفر تبریزی را برای آموختن چاپ سنگی به روسیه اعزام کرد و همزمان میرزا صالح شیرازی، میرزا اسدالله را برای این منظور به سن پطرزبورگ فرستاد. این دو نفر با فراگیری چاپ سنگی به ایران بازگشته و توانستند این روش را در ایران اجرا کنند. در زمانهای گذشته برای چاپ از پودر سنگ‎های نرم استفاده می‎شد که تصاویر سیاه و سفید را بر روی سطوح ایجاد می‎کرد. در این روش، تمامی ویژگی‎های تصویر و شاخصه‎های نگارگری قابلیت چاپ داشتند و از آنجا که در تصویرسازی چاپ سنگی دقیقا از سنت کتاب آرایی پیشین استفاده می‎شد، هنرمندان می‎توانستند بر روی سطوح مورد نظر خود تصاویر، جداول نقشه چاپ کنند. در روش چاپ سنگی به غیر از رنگ، سایر تکنیک‎های تصویر سازی از قبیل طراحی اسلیمی، ختایی، تشعیر و خصوصیات آرایش صفحه، مورد توجه قرار می‎گرفت. در این روش تصویرسازی‎های نسخه‎های چاپ به دو شکل مجلس سازی و مصورسازی انجام می‎شد. در مجلس سازی مجموعه‎ای از تصاویر متعدد، یک داستان را روایت می‎کرد و بین تمامی تصاویر یک ارتباط منطقی برقرار بود. مصورسازی در روش چاپ سنگی نیز شباهت زیادی به تصویرپردازی امروزی داشت که در آن یک موضوع واحد بیان می‎شد. عنصر بصری اصلی در تصویرپردازی چاپ‎های سنگی، خط بود. برای نشان دادن سایه روشن و حجم نمایی، تکرار خطوط کنار یکدیگر بکار گرفته و در کنار آن، نور نیز بر تصویر تابانده می‎شد.