دانلود مقالات ISI درباره نانوامولسیون + ترجمه فارسی

امولسیون ها تعلیق‌های کلوئیدی با حداقل دو مایع غیرقابل امتزاج هستند که دارای سامانه نامتعادلی هستند و به طور خودبه‌خودی تشکیل نمی شوند. نانوامولسیون ها Nanoemulsions یک سیستم با پایداری ترمودینامیکی و سینتیکی و یک ایزوتروپ نوری هستند. به علت اندازه ویژ ه ای که دارند با چشم غیرمسلح به صورت شفاف و یا نیمه شفاف دیده می شوند و همچنین در مقابل رسوب شدن و خامه ای شدن پایداری و مقاومت لازم را دارند. این خصوصیات، نانو امولسیون ها را جهت مطالعات بنیادی و کاربردی (شیمیایی، دارویی، بهداشتی و دیگر حوزه ها) بسیار مناسب نموده است. نانوامولسیون ها در مقایسه با امولسیون های معمولی مزیت هایی را برای کاربرد در بسیاری از صنایع ایجاد کرده است. به عبارت دیگر نانوامولسیون ها امولسیون های حقیقی با قطراتی با اندازه بی نهایت کوچک هستند. به عبارت دیگر، نانوامولسیون‌ها امولسیون‌های حقیقی با قطراتی با اندازه بی‌نهایت کوچک هستند که از این لحاظ تشابه زیادی با میکروامولسیون‌ها دارند. اما برخلاف میکروامولسیون‌ها، که آنها هم شفاف یا نیمه‌شفاف و به‌صورت ترمودینامیکی پایدار هستند، نانوامولسیون‌ها فقط به‌صورت سینتیکی پایدارند. به بیان دیگر، میکروامولسیون‌ها سامانه‌های تعادلی هستند، یعنی تعادل ترمودینامیکی دارند، در حالی که نانوامولسیون‌ها سامانه‌های غیرتعادلی با یک تمایل خودبه‌خودی به جدا شدن به فازهای تشکیل‌دهنده هستند. البته، نانوامولسیون‌ها ممکن است تعادل سینتیکی نسبتا بالایی را حتی برای چندین سال داشته باشند و این طولانی بودن دوره پایداری فیزیکی موجب متمایز شدن آنها شده است. اگرچه علاقه به نانوامولسیون‌ها از حدود ۲۰ سال پیش افزایش یافته است، بیشترین کاربردهای مستقیم نانوامولسیون‌ها در محصولات مصرفی مربوط به فراورده‌های دارویی و آرایشی بوده است. در ضمن، کاربردهای اخیر نشان دادهاند که انجام مطالعاتی در زمینه بهینه‌سازی روش‌ها برای تولید نانوامولسیون‌ها ضروری است. روش های تولید نانو امولسیون: به طورکلی تولید نانوامولسیون ها به دو روش ممکن است: امولسیون سازی با انرژی پایین و امولسیون سازی با انرژی بالا. در روش اول نانوامولسیون ها در نتیجه انتقال های فازی ایجادشده در طی فرایند امولسیون سازی که عموما در دمای ثابت و تغییر ساختار یا در ساختار ثابت و تغییر دما اتفاق می افتند به دست می آیند. امولسیون سازی غشایی، خودبه خودی، جانشین سازی حلال، معکوس شدن امولسیون و معکوس شدن فاز از جمله روش های مرسوم برای تولید نانوامولسیون ها با انرژی پایین که به رغم مزیت های فراوان دارای محدودیت هایی از جمله نیاز به مقدار زیاد مواد فعال سطحی (سورفاکتانت) و لزوم انتخاب دقیق مواد فعال سطحی و کوسورفاکتانت هستند. اما روش دوم به دلیل کنترل توزیع اندازه قطرات امولسیون و قابلیت تولید امولسیون هایی مناسب و با تنوع زیاد، قابلیت کاربرد صنعتی بیشتری دارد و تهیه نانوامولسیون ها به روش امولسیون سازی با انرژی بالا با استفاده از تجهیزات مکانیکی از جمله آسیاب های کلوئیدی، همگن سازهای با سرعت یا فشار بالا، و همگن سازهای فراصوت ممکن است. در این میان همگن سازهای فراصوت کارایی بالایی برای کاهش اندازه قطرات و دستیابی به پایداری بیشتر نانوامولسیون دارند.