دانلود مقالات ISI درباره شبکه های پتری + ترجمه فارسی

شبکه های پتری(به انگلیسی: Petri nets) در سال ۱۹۶۲ توسط کارل آدام پتری معرفی شدند. شبکه‌ پتری ابزار قدرتمندی برای مدل سازی همروندی هستند و قدرت توصیف بیشتری را نسبت به شبکه‌های صف فراهم می‌کنند. شبکه‌های پتری علاوه بر اینکه دارای ساختار و رفتار صوری هستند، قابلیت نمایش گرافیکی را دارند که به همین سبب مدل سازی توسط آنها را آسان می‌کند. یکی از دلایل موفقیت شبکه‌های پتری سادگی آنهاست که البته این سادگی گاه مدل کردن سیستم‌ها یپیچیده را دشوار می‌سازد. امکانات زیادی به مدل اولیه شبکه پتری اضافه شده‌است تا قدرت مدل سازی آن را افزایش یابد و بتوان آن را در زمینه‌های مختلف به کار برد. امروزه استفاده از متدهای مدلسازی در کارهای صنعتی خصوصاً با گسترش علوم رایانه‌ای و افزایش سرعت پردازنده‌ها، کاربرد وسیعی پیدا کرده است. یکی از روشهای مدلسازی استفاده از شبکه‌های پتری است. شبکه پتری با بهره گیری از پشتوانه ریاضی جهت مدلسازی رفتار در این زمینه مفید می باشد. از سوی دیگر با توجه به ماهیت غیر قطعی اطلاعات در سیستمهای اطلاعاتی، استفاده از متغیرهای زبانی و منطق فازی دقت بالاتری را در محاسبات مربوط به ارزیابی کارائی سیستم به همراه خواهد داشت. کاربرد عملی برای طراحی و تحلیل سیستم ها به چندین طریق، ممکن می‌باشد. یک نمونه «شرح شبکه پتری به عنوان یک وسیله کمکی تحلیل سیستم» است. برای این کاربرد، تکنیک خاص طراحی جهت تعریف سیستم به کار می‌رود. سیستم به عنوان شبکه پتری‌نت مدل می‌شود و مدل شبکه آنالیز می‌گردد. از دید تحلیل یا آنالیز، یافتن خطای طراحی موجود مهم است و طراحی باید مدل شود تا خطاها اصلاح شوند. این طراحی تعریف شده، می‌توانند به دفعات مدلسازی و آنالیز شود. کاربرد فوق برای طراحی با شبکه پتری نیاز به تبدیل‌های مناسب بین سیستم طراحی شده و مدل شبکه پتری دارد. تئوری‌های شبکه پتری در دو جهت توسعه یافته‌اند. الف- کاربرد تئوری کاربردی شبکه پتری. ب- تئوری تئوری خالص شبکه پتری از آنجایی که شبکه های پتری قدرت توصیف بیشتری را در مقایسه با شبکه های صف فراهم می نمایند و همچنین یک نمایش گرافیکی و واضح را از سیستم، به همراه یک فرمالیسم ریاضی از آن ارائه می دهد، این شبکه ها ارائه دهنده چارچوبی برای تحلیل، اعتبارسنجی و ارزیابی کارایی میباشند. شبکه های پتری ابزاری مناسب برای مدلسازی ریاضی و گرافیکی به حساب میآیند. از این ابزار میتوان برای مدلسازی، توصیف، و تحلیل سیستم هایی که دارای ماهیتی همزمان، آسنکرون، توزیع شده، موازی، نامعین، و یا اتفاقی هستند استفاده نمود. در واقع شبکه های پتری جزء مدلهایی هستند که قادرند به صورت همزمان حالت و عملکرد یک سیستم را نشان دهند. امروزه استفاده از ابزار فوق کاربرد وسیعی پیدا کرده و از آن برای مدلسازی انواع سیستم ها استفاده میشود. یکی دیگر از خصوصیات مهم شبکه پتری قابل اجرا بودن آنهاست که از همین خاصیت میتوان برای ارزیابی رفتار و کارایی یک سیستم بهره جست.