دانلود مقالات ISI درباره فاکتورهای پیش آگهی + ترجمه فارسی

پیش آگهی(به انگلیسی: Prognostic) به دورنمای بهبودی بیماری پیش آگهی گفته می شود. به این ترتیب پیش آگهی خوب یعنی دورنمای بهبودی خوب و پیش آگهی بد یعنی دورنمای بهبودی بد. اغلب بیماران فردای بعد از قطعی شدن تشخیص دنبال آمار شانس بهبودی هستند. آنها می خواهند بدانند، سایر بیماران هم گروه با خودشان چه وضعیتی دارند و چند در صد بهبود پیدا کرده اند. یکی از واژگان پزشکی است که برای بیان پیش‌بینی آینده یک بیماری به کار می‌رود. در حقیقت پیش‌آگهی پیش‌بینی‌ای است که پزشک با توجه به وضعیت بالینی بیمار و سطح امکانات و پیشرفت‌های دانش پزشکی در آن زمینه برای بیمار خود دارد. اهمیت پیش‌آگهی در این است که یکی از مهمترین دغدغه‌های ذهنی بیمار و همراهان او دانستن وضعیت آیندهٔ بیمار است چراکه در بسیاری از موارد و بیماری‌ها حتی با وجود بهبود نسبی و رفع علایم امکان عود علایم و به عبارتی بازگشت بیماری وجود دارد. واژه پیش‌آگهی در مورد بیماری‌های بدخیمی مانند سرطان کاربرد مضاعف دارد. پیش‌آگهی بیماری‌های مختلف توسط پژوهش‌های ویژه اپیدمیولوژیکی که شامل آنالیز بقا و متدهای دیگر است، تعیین می‌شود. دانستن پیش‌آگهی بیماری‌ها در اتخاذ تصمیمات درمانی تاثیر می‌گذارد. چرا که در صورتی که به طور مثال پیش‌آگهی یک بیماری خاص بسیار بد و ناامیدکننده است در این صورت شاید بهتر باشد که به جای تاکید بر طول عمر بیمار بر افزایش کیفیت زندگی بیمار تاکید شود. واژه پروگنوز در مورد بیماری‌های خوش‌خیم هم به کار می‌رود و بیشتر اشاره به شانس عود بیماری است. آمارهای مربوط به بهبودی، عود و مرگ و میر از طریق منابع مختلف و گاهی متفاوت جمع آوری می شود. در ایران سیستم آماری مربوط به ابتلا از طریق مراکز پاتولوژی گزارش می شود. اما در خصوص مرگ و میر هیچ سیستم جامعی وجود ندارد. مطالب آماری طی فرایند های طولانی و چندین ساله جمع آوری می شوند. هر وقت که به یک عدد آماری نگاه می کنید در واقع دارید به نتیجه یک تحقیق در گذشته نگاه می کنید. مثلا اگر گفته می شود در فلان سرطان شانس بهبودی ۲۰% است. این عدد نتیجه تحقیق در بیمارانی است که در گذشته درمان شده اند، و چه بسا در زمان کنونی، موفقیت های چشمگیری در درمان کسب شده باشد که در آمارهای چند سال بعد نتایج مشخص خواهد شد. همچنین آمارهای مربوط به مرگ و میر بر اساس شدت پیشرفت سرطان طبقه بندی نشده است. مثلا اگر گفته می شود: مرگ و میر ناشی از سرطان پستان ۲۰% است، مشخص نیست این ۲۰% چند درصد بیماری شان پیشرفته و چند درصد در مراحل اولیه بوده اند. این آمارها بیشتر برای مسئولین تنظیم کننده استراتژی بهداشت و درمان مفید است که قصد دارند با دانستن آن، بودجه لازم را جهت کنترل بیماری اختصاص دهند. در این میان آمارهای مربوط به سرطان متاسفانه بسیار ضد و نقیض است. فقط کافی ست در گوگل “میزان ابتلا به سرطان سینه ” را جستجو کنید، تا ملاحظه کنید که چقدر نظرات متفاوت است. اگر نظر شخصی نگارنده را بخواهید، مطالعه آمارهای مربوط به میزان شیوع، عود، مرگ و میر و بهبودی توسط بیمار فقط وقت تلف کردن است. چون: هر بیماری شرایط، خصوصیات و توانمندی های خاص خودش را دارد، و متمایز از سایرین است. نوع سرطان از نظر پاتولوژی، میزان پیشرفت، نحوه پاسخ به درمان در هر بیماری منحصر به فرد و اختصاصی است. دیگر اینکه بیمار مسائل به مراتب مهم تری جهت اطلاع نیاز دارد مانند مراقبت، کنترل مشکلات ناشی از بیماری و درمان ؛ تغذیه و پیگیری های بعد از درمان و بهتر است وقت گرانبهایش را به مطالعه و اجراء چنین مطالب کاربردی اخصاص دهد تا اینکه بنشیند و آمارهای غیر دقیق و کلی را مطالعه کند. به شخصه معتقدم اهمیت آمارها برای یک بیمار بیشتر به روحیاتش بستگی دارد. بیماری خوش بین، به ۱% شانس بهبودی همانقدر اهمیت می دهد که یک بیمار بد بین برای ۹۹% شانس بهبودی اهمیت قایل است. اغلب پزشکان از اصطلاح میزان بقای بالای ۵ سال یا ۱۰ سال صحبت می کنند. مثلا می گویند شانس بقای ۵ ساله برای بیمار ۸۰% است. این بدین معنی نیست که بیمار در پایان سال پنجم می میرد، بلکه بدین معناست که ۸۰% از بیماران بعد از گذشت ۵ سال هنوز زنده هستند.