دانلود مقالات ISI درباره پیسی، برص، لک و پیس، ویتیلیگو + ترجمه فارسی

پیسی، برص، لک و پیس یا ویتیلیگو Vitiligo یک اختلال تولید رنگدانه است که در آن ملانوسیت‌ها (سلولهایی که رنگدانه تولید می‌کنند) در قسمت هایی از پوست، غشاهای مخاطی و شبکیه تخریب شده‌اند. در نتیجه لکه‌های سفیدپوست درنواحی مختلف بدن ظاهر می‌شوند. مویی که در نواحی مبتلا به پیسی رشد می‌کند معمولاً سفید می‌شود. ویتیلیگو اغلب پوست را تحت تاثیر قرار می دهد اما انواع ویتیلیگو ممکن است در هر جای از بدن که رنگدانه وجود دارد نیز اتفاق بیفتد. ویتیلیگو در موی سر می تواند منجر به سفیدی آن گردد. برخی افراد در دهان خود دچار تغییر رنگ می شوند. حتی ویتیلیگو در چشم می تواند منجر به از دست رفتن رنگ آن شود. علّت بیماری پیسی شناخته نشده‌است، اما پزشکان چندین نظریه متفاوت مطرح کرده‌اند. یک تئوری این است که افراد پادتنهایی (آنتی‌بادی‌هایی) تولید می‌کنند که ملانوسیت‌های بدن خودشان را تخریب می‌کند. تئوری دیگر این است که ملانوسیتها خود به خود تخریب می‌شوند. در نهایت بعضی افراد گزارش کرده‌اند که یک رخداد منفرد از قبیل آفتاب سوختگی یا فشار روحی باعث بروز پیسی شده است ولی مورد اخیر از نظر علمی ثابت نشده‌است. بیماری ویتیلیگو انواع مختلفی دارد که در ادامه به آن ها پرداخته شده است: 1- ویتیلیگو سگمنتال: در یک بخش از بدن مانند پا، صورت و یا بازوها اتفاق می افتد. نیمی از افراد رنگ موی خود را حتی در نواحی ابرو و مژه از دست می دهند. اغلب در سنین پایین مشخص می شود. ممکن است پیش رونده باشد و یا ممکن است متوقف شود. 2- ویتیلیگو غیر سگمنتال: شایع ترین نوع ویتیلیگو یا پیسی می باشد. اغلب در دو طرف بدن مانند هر دو دست یا هر دو زانوها مشخص می شود. ممکن است در ناحیه انگشتان، مچ، پیرامون چشم ها یا پا اتفاق بیفتد. زیر گروه های ویتیلیگو نشان می دهد ویتیلیگو چه مقدار بر روی بدن پیشرفت کرده است. زیر گروه ها عبارت است از: 1- لوکال: یک تا چند نقطه و یا لکه سفید روی پوست ظاهر می شود اما محدود به نواحی اندکی از بدن می باشد. 2- ژنرالیزه: اغلب افراد به این زیر گروه دچار می شوند که در آن لکه های پوستی در بدن پراکنده می شوند. 3- یونیورسال: نواحی بدون رنگدانه اکثر بحش های بدن را می پوشاند. درمان: ایران موفق به درمان قطعی بیماری ویلتیگو (لک و پیس) شده‌است. این روش برای اولین بار در دنیا در ایران توسط پژوهشکده رویان ارائه شده‌است. محققان ایرانی با جداسازی سلول‌های ملانوسیت از نواحی سالم پوست و تفکیک آن‌ها در آمایشگاه، آن‌ها را به محل‌های فاقد رنگدانه تزریق می‌کنند. پس از ۲–۳ هفته، رنگدانه‌سازی در پوست شروع می‌شود. این در حالی ست که در روش‌های خارجی برای درمان این بیماری، تزریق از طریق تاول ایجاد شده و ایجاد خراش روی نقاط فاقد رنگدانه و استفاده از اشعه ماورای بنفش استفاده می‌شود که ممکن است منجر به سرطان شود.