دانلود مقالات ISI درباره هواگرد، هواپیما + ترجمه فارسی

وسائل پرنده ساخته دست بشر را به دو دسته کلی تقسیم بندی می‌نمایند: 1- هواپیماها (Aircraft): وسائل پرنده جوی (اتمسفر). 2- فضاپیماها (Spacecraft): وسائل پرنده غیر جوی. هواگرد یا هواپیما به هر وسیله‌ای گفته می‌شود که توان پرواز در جو را داشته باشد. با این تعریف انواع وسائل پرنده مانند بالن و بادپر و بالگرد را می‌توان هواگرد نامید. هواگرد، ماشینی است که می‌تواند با کمک هوا پرواز کند. این ماشین، برای غلبه بر نیروی جاذبه از نیروی ایستا یا نیروی پویای یک ماهی‌واره استفاده می‌نماید؛ و در اندک مواردی، از نیروی موتورهای جت استفاده می‌شود. به فعالیت‌های انسان پیرامون هواگرد، اصطلاحاً هوانوردی گفته می‌شود. هواگردها می‌توانند بوسیله خلبان، کنترل از راه دور یا سیستم‌های خودکار هدایت شوند. هواگردها را می‌تواند بر حسب معیارهای متفاوتی دسته‌بندی نمود، از قبیل نوع پرواز، نوع نیرو، کارکرد و سایر موارد. تاریخچه: نخستین فعالیت‌های روش‌مند و مطمئن، به بالون‌های هوای گرم و قرن هجدهم بر می‌گردد. همچنین در خلال جنگ‌های جهانی، این صنعت با پیشرفت های قابل ملاحظه‌ای همراه گردید. بطور کلی، تاریخ هوانوردی را می‌توان در طول پنج عصر دسته بندی کرد: 1- پیشگامان پرواز، از تجربه‌های اولیه تا ۱۹۱۴. 2- جنگ جهانی اول، ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸. 3- هوانوردی در فواصل بین دو جنگ جهانی، ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۹. 4- جنگ جهانی دوم، ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵. 5- عصر پس از جنگ، که عصر جت نیز خوانده می‌شود، از ۱۹۴۵ تا امروز. برای تقسیم بندی هواپیما، جنبه‌های مختلف هواپیما را می‌توان در نظر گرفت. از نظر سرعت، هواپیماها را می‌توان به چهار نوع زیر تقسیم بندی کرد: 1- هواپیماهای مادون صوت. 2- هواپیماهای صوتی. 3- هواپیماهای مافوق صوت. 4- هواپیماهای ماورای صوت. انواع هواپیما از نظر چگالی: از نظر جرم حجمی هواپیماها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: 1- هواپیماهای سنگینتر از آزمایشهای مربوط به هوا. 2- هواپیماهای سبک‌تر از آزمایش‌های مربوط به هوا