دانلود مقالات ISI درباره عمل جراحی بای پس سرخرگ کرونر + ترجمه فارسی

در صورتی که تعداد عروق تنگ زیاد بوده و یا تنگی در محل خطرناک نظیر تنه ‏اصلی سرخرگ چپ یا در ابتدای شریان کرونری قلب یا محل دوشاخه شدن عروق کرونر باشد، امکان آنژیوپلاستی وجود نداشته، نیاز به عمل ‏جراحی پیوند عروق قلب ‏‎(CABG)‎‏ می باشد. قطعاً مدت زمان بستری، درد ‏و عوارض عمل جراحی باز قلب نسبت به آنژیوپلاستی بیشتر است ولی در صورت عدم امکان انجام آنژیوپلاستی، جراحی بای پس کرونری قلب یک درمان ‏مؤثر و مطمئن برای رفع تنگی عروقی می باشد. کاندیداهای CABG بیمارانی با شرایط زیر هستند: 1- آنژین کنترل نشده با درمان دارویی یا طبی 2- آنژین ناپایدار 3- تست تحمل ورزش مثبت و ضایعات یا سدهایی که نتوان با PTCA آنها را درمان کرد. 4- شاخه چپ شریان اصلی کرونر که بیش از 60 درصد دچار ضایعه یا بلوک شده باشد. 5- عوارض ناشی از PTCA های ناموفق. روش CABG: بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار داده می شود. معمولاً جراح یک برش جناغ سینه انجام داده و بعد از در معرض قرار گرفتن قلب، آن را به ماشین بای پس قلبی – ریوی وصل میکند. سپس یک رگ خونی از بخش دیگری از بدن (برای مثال، ورید سافن، شریان پستانی داخلی چپ) در سمت انتهای محل انسداد شریان کرونر گرانت زده می شود که موضع انسداد را بای پس می کند (دور می زند) سپس کار ماشین بای پس قلبی – ریوی متوقف شده و برش ایجاد شده روی قفسه سینه دوخته می شود سپس بیمار در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بستری می شود. CABG را می توان با استفاده از تکنیک های حداقل تهاجمی از قبیل توروسکوپی انجام داد. در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی می باشد جراح یک یا چند برش 10 سانتی متری بر روی قفسه سینه بیمار ایجاد می کند برای انجام CABG با حداقل تهاجم از شریان های پستانی داخلی استفاده می شود بعضی از روش های آن در حالی که قلب به کار خود ادامه می دهد انجام شده و تعدادی از روش های آن نیز در حالی که بیمار به ماشین بای پس قلبی – ریوی وصل است انجام می شود. عوارض و پیش آگهی: نکته ای که باید ‏در نظر گرفته شود، عمل جراحی پیوند عروق قلبی( بای پس قلبی یا CABG) فقط منجر به رفع تنگی های شدید موجود ‏می شود و در صورت عدم رعایت نکات پزشکی برای پیشگیری ( مثل تغذیه سالم، ورزش، قطع سیگار، کنترل فشار خون بالا و چربی خون ) و ادامه وجود عوامل خطر آترواسکلروز، امکان انسداد عروق پیوندی ویا ایجاد ‏تنگی های جدید در سایرنقاط سرخرگ های کرونر و احتمال سکته های مجدد قلبی وجود خواهد داشت.