دانلود مقالات ISI درباره ویروس پاپیلوم انسانی + ترجمه فارسی

ویروس پاپیلوم انسانی(به انگلیسی: Human papillomavirus )ویروسی است که بیش‌تر از همه در زمان آمیزش جنسی و از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال می‌یابد. ویروس پاپیلومای انسانی HPV ویروسی است که باعث سرطان سرویکس و زگیل های تناسلی می شود. طولانی شدن عفونت با بعضی از انواع HPV می تواند منجر به سرطان سرویکس شود. ( این سرطان، سالانه 10000خانم در آمریکا را درگیر می کند). همچنین HPV می تواند باعث سرطان های وولو، واژن و مقعد شود ولی شیوع سرطان گردن رحم بسیار بیشتر است. دو واکسن(Cervarix®/ ® Gardasil) برای جلوگیری از عفونت، با انواع HPV ایجاد کننده سرطان سرویکس در دسترس است. امید است که این واکسن ها تعداد خانم هایی که مبتلا به سرطان و پیش سرطان سرویکس می شوند، را به طرز چشمگری کاهش دهد. بیش از ۱۰۰ نوع یا سوش مختلف از HPV وجود دارد. اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی‌اطلاع می‌باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیر سرطانی بر روی پوست) یا زگیل تناسلی بشوند. در موارد دیگر، انواع خاصی از HPV می‌توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت‌های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد نمایند. ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ویروسی است که از طریق تماس پوست با پوست مثل روابط جنسی، رابطه دهانی یا مقعدی یا هر رابطه ای که نواحی جنسی دخیل باشند(تماس دست با آنها) انتشار می یابد. کاندوم نمی تواند کاملاً از عفونت با HPV جلوگیری می کنند، چون کاندوم تمام نواحی جنسی را نمی پوشاند. افراد با لمس اشیاء مانند دستشویی فرنگی به HPV دچار نمی شوند. احتمال عفونت با HPV با افزایش تعداد شریک های جنسی که یک نفر یا شریک های جنسی فرد دارد افزایش می یابد. تخمین زده می شود که حدود 95-80% از کسانی که یکی از شرایط فوق را دارند به عفونت با HPV دچار می شوند. بیشنر خانم ها و آقایان بین 25-15 سالگی به عفونت با HPV دچار می شوند. بیشتر کسانی که دارای ویروس HPV هستند علامتی ندارند و بعد از 2 سال حتی بدون درمان، عفونت در آنها خوب می شود. در 20-10 % افراد، عفونت باقی می ماند. این افراد شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان و پیش سرطان سرویکس دارند. هر چند معمولاً 20 سال طول می کشد تا عفونت با HPV به سرطان سرویکس تبدیل می شود. به این ترتیب برای تشخیص زودرس ناهنجارهای سرویکس قبل از انکه به سرطان تبدیل شوند، تست های منظم انجام شود. پاپیلوما ویروس دارای کوچک‌ترین DNA ویروسی می‌باشد، که می‌تواند ایجاد تومور نماید. این ویروس‌ها دارای انواع مختلفی بوده که محدوده عظیمی از حیوانات و انسان‌ها را آلوده می‌کنند. تاکنون بیش از صد نوع از پاپیلوما ویروس های انسانی شناسایی شده‌اند که حدود ⅓ آن‌ها سلول‌های اپی‌تلیال ناحیه تناسلی را آلوده می‌کنند. پاپیلوما ویروس‌های انسانی که در ناحیه ژنیتال ایجاد عارضه می‌کنند به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروه اول پاپیلوما ویروس‌های کم خطر (Low-risk) شامل انواع HPV-11 و HPV-6 که باعث ایجاد زگیل در ناحیه ژنیتال می‌شوند و گروه دوم پاپیلوما ویروس‌های پرخطر (High-risk) مانند انواع HPV-18 و HPV-16 که باعث ایجاد سرطان در ناحیه دهانه رحم می‌شوند. پاپیلوما ویروس‌های انسانی بافت اپی تلیال جلدی و مخاطی ناحیه تناسلی، دست‌ها و یا پاها را آلوده می‌کنند و عامل بیماری‌های گوناگونی از قبیل زگیل‌های پوستی، زگیل‌های ناحیه تناسلی، زگیل‌های حنجره و نئوپلازی‌های درون اپی‌تلیالی ناحیه تناسلی می‌باشند که معمولاً به سمت بدخیم شدن پیشرفت می‌کنند. HPV-18 به میزان زیادی از سرطان‌های دهانه رحم جدا شده است و در اغلب کشورهای جهان حدود ⅔ از سرطان‌های دهانه رحم را به خود اختصاص می‌دهد. انواع HPV-16، HPV-18 و HPV-31 به طور مداوم با دیس پلازی های متوسط تا شدید دهانه رحم در ارتباط می‌باشند و به میزان کم‌تر با سرطان تهاجمی vulva، penis و anus مرتبط هستند. همچنین HPV DNAدر نمونه‌های سرطان‌های دهانه رحم تا 100 درصد یافت شده است در حالی‌که در زنانی که دارای بافت دهانه رحم سالم می‌باشند در کم‌تر از 10 درصد موارد یافت شده است. درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت‌های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می‌شوند یا به اندازه‌ای ضعیف می‌شوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند. عفونتی که فعال نمی‌باشد ممکن است، به هنگامی‌که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری‌های دیگر مانند سرطان ضعیف می‌شود، به صورت فعال درآید.