دانلود مقالات ISI درباره کولسیستکتومی لاپاروسکوپی + ترجمه فارسی

کولسیستکتومی لاپاروسکوپی(به انگلیسی: Laparoscopic cholecystectomy) به عمل جراحی برای برداشتن کیسه صفرا بیمار گفته می‌شود. این روش رایج ترین روش برای درمان سنگ‌های صفراوی است. گزینه‌هایی که برای انجام این عمل پیش روی جراح است انجام عمل به روش سنتی جراحی باز است یا اینکه می‌تواند از روش جراحی لاپاروسکوپیک این عمل را انجام دهد. اغلب برای برداشتن سنگهای صفراوی و کیسه صفرا انجام می شود. در حال حاضر بهترین انتخاب برای بیمار مبتلا به سنگ علامتدار کیسه صفرا عمل جراحی است و چنانچه توسط جراح متخصص انجام شود بی خطر و مؤثر است. برداشتن کیسه صفرا از طریق لاپاراسکوپی: با ایجاد چند سوراخ کوچک بر روی پوست برای مشخص کردن و برداشتن کیسه صفرا انجام می شود. با این روش معمولاً سنگ های صفراوی همراه با کیسه صفرا برداشته می شود. درد و طول مدت بستری بعد از عمل در این روش کمتر است. تکنیک: در این عمل بجای برش ۲۰ – ۱۵ سانتی متری عمل باز برش نیم تا یک سانتی متری برای ورود ابزار لاپاروسکوپی ( گیره – کلیپس …) از میان تروکارها استفاده می شود. مراحل عمل به ترتیب عبارتند از: آماده سازی بیمار – ایجاد پنوموپریتونئوم – وارد کردن پورتها – دیدن احشاء با لاپاروسکوپ ( لاپاروسکوپی تشخیصی) – باز کردن پریتوئن احشائی – باز کردن مثلث کالوت – بستن و بریدن شریان و مجرای صفراوی – جدا کردن کیسه صفرا از بستر کبدی خود – بیرون آوردن کیسه صفرا و سنگها – شستشوی بستر عمل جراحی باز کیسه صفرا: شامل یک برش بزرگتر برای برداشتن صفرا و همچنین برای برداشتن سنگ های داخل مجاری صفراوی است. کیسه صفرا در زیر لوب چهارم کبد و چسبیده به آن در طرف راست و بالای شکم قرار گرفته است. طول آن در حدود ۸-۷ سانتیمتر و حاوی ۸۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر مکعب صفرا است. یک لوله باریک به نام مجرای سیستیک، کیسه صفرا را به مجرای اصلی کبد وصل می‌کند. صفرا که در کبد ساخته شده و در هضم غذا نقش مهمی به عهده دارد توسط مجرای اصلی صفرا یا کلدوک، وارد قسمت اول روده باریک می‌شود. کیسه صفرا یک مخزن ذخیره برای صفرا نیست. صفرا مرتباً در کبد ساخته می‌شود. پس از خوردن غذا، کیسه صفرا منقبض شده و صفرا را در داخل روده تخلیه می‌کند. این انقباض در اثر تحریک هورمونی توسط هورمون کله‌سیستوکینین است. ترکیب اصلی صفرا را کلسترول، بیلی‌روبین و نمک‌های صفراوی تشکیل می‌دهند. بیلی‌روبین از آزاد شدن هموگلوبین در گلبول‌های قرمز منهدم شده بدست می‌آید. این ماده پس از انتقال به کبد از طریق صفرا دفع می‌شود. نمک‌های صفراوی که به وسیله سلول‌های کبدی از کلسترول ساخته می‌شوند برای هضم و جذب چربی‌ها، ویتامین‌های محلول در چربی و بعضی از مواد معدنی ضروری می‌باشند. صفرا وارد مجاری صفراوی شده و در نهایت از طریق مجرای مشترک صفرا و پانکراس وارد دوازدهه می‌شود. در طی عمل هضم با رسیدن غذا به دوازدهه (قسمت فوقانی روده باریک)، با تحریک هورمونی، صفرا وارد دوازدهه می‌شود. کله‌سیستیت مزمن التهاب مزمن مخاط کیسه صفرا به علت سنگ یا عوامل دیگر بروز می‌کند و ضمن تغییرات مخاطی، افزایش ضخامت جدار کیسه صفرا نیز عارض می‌شود. علل غیر سنگ شامل آدنومیوماتوز، پولیپ، کلسترولوزیس کیسه صفرا و عملکرد نادرست (دیس فانکشن) کیسه صفرا می‌باشند. علایم تکرار دردهای ناشی از سنگ به فرمی که در کولیک صفراوی بروز می‌کند. به خصوص در مواقع حمله درد، حساسیت یا درد خفیف لبه دنده‌ای در نقطةه مرفی (محل کیسه صفرا) ممکن است دیده شود. علایم آزمایشگاهی بروز نمی‌کند اما در سونوگرافی ممکن است ضخامت جدار کیسه صفرا به همراه سنگ دیده شود. تشخیص سونوگرافی دقیق‌ترین تست تشخیصی برای سنگ صفرا و کله‌سیستیت است. در حضور علایم بالینی تیپیک، دیده شدن سنگ و تغییرات جدار کیسه صفرا در سونوگرافی برای تشخیص کافی است. در علایم غیر تیپیک، اول باید تشخیص‌های افتراقی را به طور کامل بررسی کرد. درمان درمان انتخابی سنگ صفراوی علامت‌دار، عمل جراحی کله‌سیستکتومی است مگر اینکه به علل طبی برای بیمار امکان عمل جراحی نباشد که در این بیماران، درمان طبی با اورسودئوکسی کولیک اسید انجام می‌شود. البته در بیمارانی که به علل موقتی دچار سنگ صفرا شده‌اند (مانند دوره بارداری و زایمان) و مبتلا به عوارض سنگ نشده‌اند نیز می‌توان یک دوره کوتاه مدت درمان طبی انجام داد. این دارو با دوز ۶۰۰ میلی‌گرم روزانه در سنگ‌های کلسترولی (غیر اوپاک و قطر کمتر از ۱۰ میلیمتر) به شرط فانکشن داشتن کیسه صفرا و طی ۱۲-۶ ماه در ۵۰ درصد از بیماران اثر کرده و سنگ حل می‌شود و در بیماران با علل غیر موقتی، با دوز کم برای تمام عمر ادامه می‌یابد. باید در نظر داشت این درمان در سنگ‌های صفراوی با جنس غیر کلسترولی و نیز در موارد عفونت حاد کیسه صفرا و برخی شرایط دیگر، نه تنها مؤثر نیست بلکه می‌تواند خطرناک نیز باشد.