دانلود مقالات ISI درباره سزارین + ترجمه فارسی

سزارین یک نوع زایمان غیرطبیعی است که در آن نوزاد با ایجاد برشی در دیواره شکم و رحم مادر خارج می‌شود. در شرایط ویژه‌ای که زن باردار به دلایل پزشکی توانایی یک زایمان طبیعی را نداشته باشد از روش سزارین که نوعی عمل جراحی است استفاده می‌شود تا زایمان میسر گردد. از آنجا که زایمان به صورت سزارین با درد کمتری برای زن باردار همراه است، این گونه زایمان بسیار شایع شده و تعداد زیادی از زنان باردار مایل به استفاده از این روش هستند. اگر چه سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که حداکثر ۱۵ درصد از تولدها به روش سزارین انجام شوند، اما شیوع عمل سزارین در بسیاری کشورها بیش از این مقدار است. چنان که حدود ۳۰ درصد از تولدها در آمریکا و ۴۶ درصد تولدها در چین به روش سزارین انجام می‌گیرد. در ایران نیز گرایش زیادی به تولد نوزاد به روش سزارین وجود دارد. ایران پس از برزیل دومین کشوری است که بیشترین آمار سزارین را به خود اختصاص داده است. و پس از ایران، مکزیک در رتبه سوم قرار دارد. اتریش و هلند به‌عنوان کمترین میزان سزارین با ١۵ ‌درصد شناخته می‌شوند. برخی از جراحی‌های سزارین پیش بینی شده‌اند (در مواردی که پزشک از قبل از وجود فاکتور‌هایی که زایمان طبیعی و واژینال را خطرناک می‌سازند آگاه است). این بدین معناست که مادر از قبل از اینکه سزارین انجام خواهد داد، آگاه است و می‌تواند روز تولد کودک خود را از قبل برنامه‌ریزی کند. این آگاهی به مادر اجازه می‌دهد که خود را از نظر هیجانی و ذهنی برای تولد آماده کرده و کمک می‌کند که نا‌امیدی ناشی از عدم توانایی وضع حمل به طور طبیعی، که بسیاری از مادران تجربه‌اش می‌کنند، کاهش یابد. چه مواردی تعیین کننده این موضوع هستند که زن باردار نوزادش را از طریق سزارین به دنیا بیاورد: نوزاد نچرخیده باشد (سر یا باسن او به سمت پایین باشد) و یا به پهلو (به صورت افقی) در رحم قرار گرفته باشد. با این حال برخی نوزادان درست قبل از زایمان می‌چرخند یا زایمان واژینال به کمک پنس و بیهوشی صورت می‌گیرد. نوزاد دارای برخی از نقوص هنگام تولد است (مانند هیدروسفالی که در آن آب در مغز تجمع پیدا کرده و اندازه سر بزرگ‌تر از حد طبیعی می‌شود). مادر مشکلاتی در مورد جُفت دارد. برای مثال جفت در برخی مادران در سطحی پایین‌تر از معمول قرار دارد و گردن رحم را می‌پوشاند. مادر دچار مشکلات پزشکی است و این امر، زایمان طبیعی (واژینال) را برای او و نوزادش خطرساز می‌سازد (برای نمونه مبتلا به ویروس ایدز یا هرپس تناسلی است). مادر چند قلو باردار است و این امر زایمان طبیعی را ناممکن کرده است. مادر قبلاً یک جراحی روی رحمش انجام داده یا قبلاً سزارین کرده است (با این وجود بسیاری از مادرانی که قبلاً عمل سزارین انجام داده‌اند می‌توانند زایمان طبیعی یا واژینال داشته باشند). برخی از سزارین‌ها نیز زایمان‌هایی اضطراری و پیش‌بینی نشده‌ای هستند که در صورت بروز مشکل حین زایمان صورت می‌گیرند. سزارین اضطراری در این موارد ممکن است صورت بگیرد: وضع حمل متوقف می‌شود و آن گونه که باید پیش نمی‌رود (دارو‌ها نیز کمکی نمی‌کنند). جُفت زود‌تر از وقت خود از دیواره رحمی جدا می‌شود. بند ناف فشرده شده و راه آن بسته شود (این امر میزان اکسیژن مورد نیاز نوزاد را تحت تأثیر قرار می‌دهد)، همچنین ممکن است بندناف زود‌تر از نوزاد وارد کانال زایمان شود و راه را ببندد. نوزاد تحت فشار است- تغییرات در ضربان قلب نوزاد بدین معنی است که او به میزان کافی اکسیژن دریافت نمی‌کند. سر نوزاد یا تمام بدن او آنقدر بزرگ است که نمی‌تواند از کانال زایمان عبور کند.