دانلود مقالات ISI درباره نالوکسان + ترجمه فارسی

نالوکسان (به انگلیسی: Naloxone) رده درمانی: ضد مخدر (اپیویید)ها. اشکال دارویی: آمپول برطرف کردن ضعف تنفسی شناخته شده یا مشکوک ناشی از داروهای مخدر، طبیعی یا سنتتیک، متادون، نالبوفین، پنتازوسین و پروپوکسی فن. برطرف کردن افسردگی بعد از عمل جراحی. مکانیسم اثر اثر آنتاگونیستی داروهای مخدر (شبه تریاک): مکانیسم دقیق این عمل مشخص نمی‌باشد. ولی به نظر می‌رسد به طور رقابتی اثر آنتاگونیستی در بیش از یک گیرنده داروهای شبه تریاک در سیستم اعصاب مرکزی دارد. نالوکسان بیشتر اثرات اپیوئید از جمله دپرسیون تنفسی، sedation کاهش فشار خون را آنتاگونیزه می‌کند. فارماکوکینتیک جذب: بعد از مصرف خوراکی به سرعت غیرفعال می‌شود. بنابراین، مصرف این دارو تنها از راه تزریقی است. طول مدت اثر دارو با تزریق عضلانی یا مصرف مقادیر بیشتر، طولانی‌تر از تزریق وریدی یا مصرف مقادیر کمتر است. پخش: به سرعت در بافت‌ها و مایعات بدن انتشار می‌یابد. متابولیسم: به سرعت در کبد و عمدتاً از طریق کونژوگه شدن، متابولیزه می‌شود. دفع: این دارو از راه ادرار دفع می‌شود. نیمه عمر پلاسمایی دارو 90-60 دقیقه در بزرگسالان و سه ساعت در نوزادان است. ملاحظات اختصاصی علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی آنتاگونیست‌های داروهای مخدر، رعایت موارد زیر نیز توصیه می‌شود: قبل از تجویز نالوکسون، باید احتمال وجود ذره در آمپول و تغییر رنگ دارو بررسی شود. برای جلوگیری از بروز علائم سندرم قطع مصرف داروهای مخدر، باید از معتاد نبودن بیمار به داروهای مخدر اطمینان حاصل کرد (هم‌چنین، احتیاط‌های لازم در مورد فرزندان مادران معتاد نیز به عمل آید). از آنجا که طول مدت اثر نالوکسون کوتاه‌تر از بیشتر داروهای مخدر است، برای درمان موارد مصرف حاد بیش از حد داروهای مخدر در افراد غیرمعتاد، تکرار مصرف نالوکسون اغلب ضروری است. همراه با مصرف نالوکسون، باید به باز بودن راه تنفسی، تنفس و گردش خون بیمار نیز توجه کرد. وضعیت تنفس و سیستم قلبی – عروقی بیمار در تمام مدت در حد طبیعی نگهداری شوند. ممکن است سرعت تنفس افزایش یابد. بیمار باید از نظر تعداد تنفس و افزایش آن به بیش از حالت تنفسی تحت مراقبت باشد. سرعت تنفس طی 2-1 دقیقه افزایش می‌یابد و این اثر تا 4-1 ساعت باقی می‌ماند. مصرف نالوکسون برای درمان ضعف تنفسی ناشی از مصرف داروهای غیرمخدر شبه تریاک بی‌اثر است. نالوکسون را می‌توان در دکستروز پنچ درصد یا محلول کلرور سدیم تزریقی رقیق کرد. محلول بعد از تهیه، باید طی 24 ساعت استفاده شود. مصرف نالوکسون در مواردی که علت ضعف تنفسی مشخص نیست، بی‌خطرترین دارو است. نالوکسون را می‌توان به صورت انفوزیون مداوم وریدی مصرف کرد، زیرا در بسیاری از موارد برای کنترل عوارض جانبی ناشی از تزریق خارج سخت‌شامه‌ای مرفین ضروری است. دوزاژ معمول دارو 2 میلی‌گرم در ml 500 از دکستروز 5% یا محلول نرمال سالین می‌باشد. نالوکسون تولرانس یا وابستگی روانی یا فیزیکی ایجاد نمی‌کند. دارو را با فرآورده‌های حاوی بی‌سولفیت، متابی‌سولفیت، آنیون‌های با زنجیره طولانی، آنیون‌های با وزن مولکولی بالا و محلول‌های با pH قلیایی مخلوط نکنید. محلول تزریقی در pH 2. 5 تا 5 پایدار است.