دانلود مقالات ISI درباره آپنه خواب انسدادی + ترجمه فارسی

آپنه خواب انسدادی یکی از اختلالات خواب است که با قطع تنفس های پی در پی در طول خواب همراه است. انواع متفاوتی از آپنه خواب وجود دارد ولی آپنه خواب انسدادی نوع رایج تر است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های گلو سست می شوند و راه هوا را به هنگام خواب می بندند. بارزترین نشانه ی آپنه خواب خر و پف است. هر کسی می تواند به این اختلال دچار شود ولی شیوع ان در میان میانسالان و افراد سالمند و افراد چاق بیش از دیگران است. برای درمان آپنه خواب انسدادی از وسایلی برای بازنگاه داشتن راههای هوایی و یا دهانه هایی استفاده می شود که فک را به سمت جلو حرکت می دهند و البته تعدادی از افراد هم مورد جراحی قرار می گیرند و ساختار بینی، دهان و یا گلوی انها تغییر می کند. نشانه های آپنه خواب انسدادی عبارتند از: خر و پف با صدای بلند. توقف تنفس درطی خواب که فرد دیگری مشاهده می کند، بیداری های ناگهانی به همراه کمبود نفس که بیشتر نشان دهنده آپنه خواب مرکزی است، بیدار شدن با خشکی دهان و یا گلودرد، سردرد های صبحگاهی، بی خوابی و یا دشواری در خواب ممتد در طی شب، خواب الودگی شدید روزانه، اختلالات تمرکز در طی روز بعد، کج خلقی و یا افسردگی. علل: این بیماری زمانی بروز می کند که عضلات پشت گلو سست می شوند. این ماهیچه ها از کام نرم حفاظت می کنند. زمانی که این ماهیچه ها سست می شوند، راه تنفسی نازک شده و یا بسته میشود و شما نمی توانید میزان کافی از هوا را در طی 10 تا 20 ثانیه تنفس کنید و به همین دلیل میزان اکسیژن داخل خون کاهش می یابد. مغز نیز این ناتوانی را درک کرده و شما را بیدار میکند تا بتوانید مجددا راحت نفس بکشید. این بیداری معمولا خیلی کوتاه است و فرد ان را به یاد نمی آورد. ممکن است فرد با کمبود نفس گذرا بیدار شود که به سرعت بهبود می یابد و صدایی همانند حالت خفگی و یا خر و پف تولید می شود. در این حالت احتمالا فرد صدای خفه شدگی و یا خر و پف و یا صداهای مشابه را تولید می کند و می تواند بین پنج تا سی دقیقه و یا بیش از یک ساعت بعد تکرار شود. این توقف ها باعث می شود تا کیفیت خواب فرد کاهش یابد و به همین دلیل است که در طی روز بعد احساس خواب الودگی می کند. افراد مبتلا به این اختلال متوجه بیداری های شبانه خود نمی شوند و تصور می کنند که تمام شب را خوابیده اند. درمان: بسته به این که OSA شما خفیف، متوسط یا شدید باشد، درمان می‌تواند از اصلاح رفتار تا دستگاه دهانی و دستگاه فشار هوای مثبت مداوم (C-PAP) متفاوت باشد. جراحی می‌تواند جایگزین خوبی برای برخی بیماران باشد، اما در نظر داشته باشید که هیچ روش جراحی در همه موارد کاملا موفق نیست. اگر جراحی مناسب باشد، جراح فک و صورت چند روش را که می‌تواند برای شما مناسب باشد، مورد بحث قرار می‌دهد.