دانلود مقالات ISI درباره رباط صلیبی جلویی + ترجمه فارسی

رباط صلیبی جلویی (به انگلیسی: Anterior Cruciate Ligament) یکی از رباط‌های مهم مفصل زانو است. از جمله عوامل مهم ثبات هر مفصل بستگی به سالم بودن ساختمان رباط آن مفصل دارد و اگر مفصلی تحرک زیادی در حالت طبیعی داشته باشد، نقش رباط یا رباط‌های آن مفصل اهمیت بیشتری می‌یابد. قدرت رباط متقاطع جلویی معادل رباط طرفی داخلی یا MCL و نصف قدرت رباط متقاطع پشتی(PCL) است. رباط متقاطع جلویی معمولاً رباط صلیبی قدامی نیز خوانده‌می‌شود. این رباط ازجمله رباط‌هایی است که به هنگام فعالیت‌های شدید آسیب می‌بیند. در ورزشکاران حرفه‌ای پارگی رباط متقاطع جلویی شایع است و به پارگی ACL معروف است. اگر نیروی اعمال شده خیلی زیاد باشد، احتمال پارگی رباط طرفی داخلی و منیسک داخلی به همراه پارگی رباط متقاطع جلویی وجود دارد. رباط‌های طرفی(کولترال) زانو بیشتر در ایجاد ثبات جانبی مفصل نقش دارند. رباط‌های متقاطع(صلیبی)داخل کپسولی هستند که بیشتر باعث افزایش پایداری مفصل در سمت جلو و عقب می گردند. مهمترین وظیفه رباط متقاطع جلویی، محدود کردن حرکت استخوان درشت نی به جلو و چرخش داخلی آن در عمل صاف کردن زانو است. این رباط همچنین در یک زنجیره حرکتی بسته از حرکت استخوان ران به سمت عقب روی درشت نی ثابت جلوگیری می کند. به طورکلی شدت و درجات آسیب رباط صلیبی جلویی(قدامی)شامل: درجه ۱: پارگی خفیف است. ناپایداری وجود ندارد و میزان خونریزی پایین است. درجه۲: خونریزی وجود دارد و پارگی ناقص است. به دلیل پارگی ناقص تاحدودی بی ثباتی وجود دارد. درجه ۳: از هم گسیختگی فیبرها کامل است(پارگی کامل). خونریزی در مفصل وجود دارد و بی ثباتی ایجاد می‌شود. در پارگی کامل رباط متقاطع جلویی به ویژه در ورزشکاران حرفه‌ای یک صدای پوپ ازطرف بیمار گزارش می‌شود. ابن صدا ی پوپ با احساسی از خالی نمودن زانو ایجاد می‌گردد. در لحظه پاره شدن درد شدید است اما پس از آن کاهش می‌یابد. چون خونریزی در مفصل (همارتروز) بعداً اتفاق می‌افتد درد ثانویه ناشی از آن وجود خواهد داشت. اما درصورت پارگی ناقص به علت وجود درد شدید، امکان ادامه فعالیت پس از آسیب غالباً وجود ندارد(برخلاف پارگی کامل). هنگامی رباط متقاطع جلویی پاره می‌شود که در اثر ضربه، انتهای فوقانی درشت نی(تیبیا) نسبت به ران(فمور) به سمت جلو رانده شود یا زانو شدیداً به سمت عقب حرکت کند(هیپراکستنشن زانو). شایع‌ترین مکانیسم پارگی رباط متقاطع جلویی(صلیبی قدامی)چرخش زانو به خارج به همراه والگوس زانو است. محل پارگی ممکن است در ناحیه اتصال این رباط به انتهای تحتانی ران، انتهای فوقانی درشت نی یا در وسط باشد. عوامل دیگری که در پارگی ACL موثرند: ۱-عوامل محیطی. ورزش‌هایی که با پریدن و دویدن در ارتباطند احتمال آسیب رباط افزایش می‌یابد. ۲-علل آناتومیک. احتمال آسیب رباط متقاطع جلویی در قسمت میانی، بیشتر از نواحی دیگر است. همچنین در خانم‌های ورزشکار، پارگی رباط بیشتر اتفاق می‌افتد. ۳-علل هورمونی. با افزایش سطح هورمون استروژن، احتمال پارگی ACL بیشتر است.