دانلود مقالات ISI درباره کریپتورکیدیسم + ترجمه فارسی

کریپتورکیدیسم از شایع‌ترین نقایص در دستگاه تولید‌مثل مردان می‌باشد. کریپتورکیدیسم یک بخش رایج از اختلالات رشد جنسی و سندروم ناهنجاری‌های مادرزادی محسوب می‌شود و همچنین با افزایش خطر سرطان بیضه همراه است. این بیماری با عدم حضور یک یا هر دو بیضه‌ در کیسه بیضه همراه است. در انسان به طور طبیعی نزول بیضه به درون کیسه در هفته 28 از بارداری رخ می‌دهد. برای داشتن اسپرماتوژنز طبیعی این فرایند باید در مکانی انجام پذیرد که دمای مناسب داشته باشد زیرا که ساختمان بیضه نسبت به دما بسیار حساس است و این دما حدود °C4-2 ازدمای طبیعی بدن پایین‌تر است، در صورتی که دمای داخل شکم نسبت به کیسه بیضه بالاتر بوده و همین افزایش دما موجب آسیب به سلولهای‌ جنسی و در نتیجه ناباروری می‌شود. به طوری که دیده شده مردان بالغ مبتلا به کریپتورکیدیسم نسبت به مردان با بیضه طبیعی دارای اسپرم‌های کمتر با کیفیت پایین‌تری می‌باشند. شیوع آن از آغاز هفته 38 تا پایان هفته 41 بارداری بین %5-2 است که این میزان به %2-1 در سه ماهگی کاهش و در نوزادان نارس تا %30 افزایش پیدا می‌کند. این عارضه بعد از 6 ماه به طور خودبه‌خودی بهبود می یابد و از این جهت می‌توان اقدامات درمانی را تا 6 ماهگی متوقف کرد تا به طور خودبه‌خود بهبود یابد. باید خاطر نشان کرد که بروز این بیماری رو به افزایش می‌باشد که البته ممکن است این افزایش به علت پیشرفت روش‌های غربالگری باشد که در گذشته کمتر بوده است. بیشتر موارد کریپتورکیدیسم در هنگام تولد یا اوایل شیرخواری تشخیص داده می‌شود. اصلاح جراحی بیضه در بیماران کریپتورکیدیسم از معمول‌ترین جراحی‌ها در مردان جوان و پیر محسوب می‌شود. علت قطعی آن مشخص نیست بیشتر به صورت چندعاملی می‌باشد. علایم و نشانه های بیضه نزول نکرده: به طور عادی علایم و نشانه هایی غیر از نبودن بیضه در کیسه بیضه ( اسکروتوم) دیده نمی شود. به این حالت اسکروتوم خالی گفته می شود. آزمایش ها و تست ها: پزشک به وسیله معاینه تشخیص می دهد که بیضه ها پایین نیامده اند. ممکن است پزشک بتواند بیضه پایین نیامده را در دیواره شکم لمس کند. ممکن است نیاز به بررسی های تصویر برداری همچون سونوگرافی و سی تی اسکن باشد. درمان: در بیشتر موارد طی سال اول پس از تولد بیضه ها بدون اقدام خاصی خود به خود پایین می آیند. اگر این اتفاق نیفتد اقدامات درمانی شامل این موارد است: 1- تزریق هورمون بتا_هاش سی جی(B_HCG) یا تستوسترون برای پایین آوردن بیضه به داخل کیسه بیضه. 2- جراحی ( ارکیوپکسی ) برای پایین آوردن بیضه ها به داخل اسکروتوم که درمان اصلی می باشد. جراحی زودرس می تواند از صدمه دیدن بیضه ها که موجب ناباروری می شود جلوگیری کند. ممکن است لازم باشد بیضه نزول نکرده ای که بعدها در طول زندگی یافت شود با جراحی خارج شود. علت این امر این است که بیضه کارکرد مناسب نخواهد داشت و می تواند شانس ابتلا به سرطان بیضه داشته باشد. پیش آگهی: عدم نزول بیضه ها بیشتر اوقات به طور خودبخود بهبود می یابد. استفاده از دارو و جراحی در اغلب موارد موفق بوده است. پزشک به وسیله معاینه تشخیص می دهد که بیضه ها پایین نیامده اند. ممکن است پزشک بتواند بیضه پایین نیامده را در دیواره شکم لمس کند. ممکن است نیاز به بررسی های تصویر برداری همچون سونوگرافی و سی تی اسکن باشد.