دانلود مقالات ISI درباره دبریدمان + ترجمه فارسی

دبریدمان Debridement به برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی شده یا صدمه دیده از بدن بیمار، به منظور تسریع روند جایگزینی یا ترمیم طبیعی در بافت سالم اطراف آن و بهبود در آن قسمت گفته می شود. دبریدمان جزء بسیار مهمی از مراقبت زخم می باشد که متاسفانه اکثرا از یاد می رود. دبریدمان بایستی کافی و دقیق باشد. بافت های مرده و مواد خارجی باقی مانده در زخم منبعی برای عفونت بوده و سایر تلاش های ما را در جهت رسیدگی دقیق به زخم و حصول نتیجه خوب توام با شکست خواهد کرد. اصول دبرید زخم: برای دبرید زخم بایستی به یکسری از موارد و نکات توجه داشت. 1- محیط مناسب: مکان مورد استفاده برای دبرید باید مناسب بیمار بوده و وسایل لازم مانند ظرف سیفتی باکس، دستکش و عینک در دسترس باشد. 2- مشاهده دقیق زخم: برای اینکه دبرید کمترین اسیب را به بافت سالم زخم وارد کند ابتدا باید زخم از نظر وجود لیگامن ها یا عروق احتمالی در بستر زخم بررسی شود. 3- صلاحیت: شخصی که عمل دبرید کردن را انجام می دهد، بایستی صلاحیت علمی و عملی لازم را برای انجام این کار داشته باشد. انواع دبریدمان: بسته به نوع بافتِ زخم توصیه می شود از تکنیک های مختلف دبریدمان استفاده شود. 1- دبریدمان جراحی: این دبریدمان برای زخم های مکرر و آلوده توصیه می شود. در این نوع دبریدمان که توسط پزشک صورت می گیرد پس از انجام بی‌حسی موضعی بافت مرده حذف می‌گردد. 2- دبریدمان اتولیز: فرایند انتخابی است که در آن بافت نکروتیک مایع شده است. زخم ها با پانسمان انقباض یافته پوشیده می شوند، این پانسمان ها اجازه می دهد تا در بافت ها مایعاتی حاوی ماکروفاژها، نوتروفیل ها و آنزیم ها انباشته شوند. 3- دبریدمان مکانیکی: حذف بافت ناسالم با استفاده از پانسمانی است که به طور منظم مرطوب است. در این دبریدمان بافت های مرده بدون آسیب رساندن به بافت های سالم حذف می شوند. 4- دبریدمان آنزیمی: روشی برای از بین بردن بافت ناتالیزه شده توسط آنزیم های موضعی مانند کلاژناز، فیبرینولیزین یا پاپائین است. این دبریدمان برای زخم های خفیف توصیه می شود. 5- دبریدمان قوچ: روشی است که در آن از لاروهای پروازی استفاده می شود که در محیط استریلی رشد می کنند.