دانلود مقالات ISI درباره هپارین + ترجمه فارسی

هپارین (Heparin) یک ماده ضد انعقاد (رقیق کننده خون) است که مانع از تشکیل لخته خون می شود. هپارین برای درمان و جلوگیری از لخته شدن خون در رگ ها، شریان ها، یا ریه استفاده می شود. هپارین نیز قبل از عمل جراحی به منظور کاهش خطر لخته شدن خون استفاده می شود. این دارو ممکن است در پیشگیری و درمان لخته شدن خون در ریه ها یا پاها ( از جمله در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی ) استفاده شود. همچنین ممکن است برای جلوگیری از لخته شدن خون پس از عمل جراحی، در طول دیالیز، در طول انتقال خون، در هنگام جمع آوری نمونه خون و یا زمانی که یک فرد قادر به حرکت برای یک مدت طولانی نیست استفاده می شود. هپارین کمک می کند تا جریان خون به آرامی با ساخت یک ماده طبیعی خاص (پروتئین ضد لخته شدن) در بدن بهتر کار کند. آن به عنوان یک ماده ضد انعقاد شناخته شده است. هپارین، بصورت غیرمستقیم‌درجایگاههای متعدد در هر دو راه داخلی وخارجی انعقاد خون اثر کرده و عمل مهار کننده آنتی ترومبین III (کوفاکتور هپارین)را بر چندین فاکتور انعقادی فعال شده، ازجمله ترومبین (فاکتور Ha) و فاکتورهای IXa، Xa، XlA، Xlla تشدید می‌کند. مهارفاکتور فعال شده Xaبا تولید ترومبین تداخل کرده و در نتیجه اعمال مختلف ترومبین را در انعقاد خون مهار می‌کند. هپارین همچنین تشکیل کمپلکس آنتی‌ترومبین III ـ ترومبین را تسریع‌می‌نماید و با این عمل، ترومبین را غیر فعال‌کرده و مانع تبدیل فیبرینوژن به فیبرین می‌گردد. هپارین از طریق مهار فعال شدن فاکتورهای تثبیت کننده فیبرین توسط ترومبین، از تشکیل لخته فیبرینی پایدارجلوگیری می‌کند. این دارو در بیماران مبتلا به هموفیلی و سایر اختلالات خونی، کمی پلاکت خون، اولسرپیتیک، خونریزی اخیر مغزی، زیادی شدید فشار خون، بیماری شدید کبد، آنوریسم، نارسایی کلیه، پس از صدمات شدید یا جراحی اخیر، و حساسیت به هپارین، موارد تهدید به سقط و خونریزی عروق مغزی نباید مصرف شود. خونریزی، نکروز پوست، کمی پلاکت خون، واکنش‌های حساسیتی ( از جمله کهیر، آنژیوادم و آنافیلاکسی)، پوکی استخوان پس از مصرف طولانی این دارو گزارش شده است. مصرف همزمان هپارین با اسید والپروئیک به علت مهار عملکرد پلاکت‌ها ممکن است موجب خونریزی شود. متی‌مازول و پروپیل تیواوراسیل باعث کاهش پروترومبین خون می‌شوند. لذا مصرف همزمان این داروها با هپارین ممکن است باعث افزایش اثر ضد انعقادی شود. مصرف همزمان داروهای ترومبولیتیک، مانند استرپتوکیناز و اوروکیناز با داروهای ضد انعقاد، خطر خونریزی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان هپارین با پروبنسید اثر ضد انعقادی دارو را افزایش و طولانی می‌کند.